Bedelbrieven eerste ronde, de tweede in het achterhoofd houden.”Bedelbrieven buren”, is nog een andere categorie. Denk aan de bedankingen. Sommigen kun je maken voor een hele groep, maar er zijn donateurs die je toch even persoonlijk aanpakt. De redenen daarvoor zijn allerlei, je moet daar geen bedragen achter zoeken, want het kan van alles zijn. Reclame maken voor het blog, en bedelen bij “service clubs” om te mogen komen spreken. Oh ja niet te vergeten aanvragen indienen bij Fondsen die projecten uitschrijven. Onvoorstelbaar hoe lang je daaraan werkt. “Helpbrief” voor onze monitors, vlug even tussen door…HEEL GRAAG GEDAAN HOOR MANNEN.
“Persberichten maken” brult mijn dochter vanuit la Douce France, de waslijst aan gegadigden vermeld ze er vlug even bij. Ik twijfel, mensen, daar heb ik ervaring mee, maar pers???
“Gewoon doen, ik kijk het wel even na.”reageert ze snel. Uiteindelijk bekom ik, een lijst aan gegadigden die eens zolang is als wat zij voor ogen had, want ja, eens dat ik eraan begin weet ik niet van ophouden. De aard van het beestje zullen we maar zeggen. je bent wel uren zoet met alles op te zoeken.
Ik heb nog nooit zoveel geschreven voor KIEMMA als dit jaar. Het blog laat ik buiten beschouwing, want dat doe ik gewoon heel graag. Was jullie ook opgevallen?
Als we verdienste naar werken krijgen dan wordt dit kind schatrijk, waarom heb ik daar nu toch zo mijn bedenkingen bij?
Ly, een sympathysante, stuurt mij om half twaalf ’s nachts een dringende SMS dat ik naar “De Stip” moet. Morgen, zet ze er met uitroepingstekens achter, ik moet nog uitvissen wat die stip dan wel mag zijn. Een VTM programma blijkt en daar ga ik met mijn” privé-chauffeur” naar de stadsfeestzaal in Antwerpen,vlug een tekstje geschreven. “U kunt het toch wel van buiten opzeggen?”wordt mij poeslief gevraagd. Natuurlijk wel, daar gaan we dan maar.
De mailtjes naar de medewerkers die tellen we gewoon niet mee. Dan spreek ik nog niet, over het bedelen voor snoepgoed en fruit, het zoeken naar interessante prijzen voor speelgoed en links en rechts wat dingen die verkeerd gelopen zijn even rechtzetten. En er komt nog zoveel meer bij kijken.
Nog nooit heb ik daar bij stilgestaan. Het zal de ouderdom wel zijn, vermoed ik.
“Persberichten maken” brult mijn dochter vanuit la Douce France, de waslijst aan gegadigden vermeld ze er vlug even bij. Ik twijfel, mensen, daar heb ik ervaring mee, maar pers???
“Gewoon doen, ik kijk het wel even na.”reageert ze snel. Uiteindelijk bekom ik, een lijst aan gegadigden die eens zolang is als wat zij voor ogen had, want ja, eens dat ik eraan begin weet ik niet van ophouden. De aard van het beestje zullen we maar zeggen. je bent wel uren zoet met alles op te zoeken.
Ik heb nog nooit zoveel geschreven voor KIEMMA als dit jaar. Het blog laat ik buiten beschouwing, want dat doe ik gewoon heel graag. Was jullie ook opgevallen?
Als we verdienste naar werken krijgen dan wordt dit kind schatrijk, waarom heb ik daar nu toch zo mijn bedenkingen bij?
Ly, een sympathysante, stuurt mij om half twaalf ’s nachts een dringende SMS dat ik naar “De Stip” moet. Morgen, zet ze er met uitroepingstekens achter, ik moet nog uitvissen wat die stip dan wel mag zijn. Een VTM programma blijkt en daar ga ik met mijn” privé-chauffeur” naar de stadsfeestzaal in Antwerpen,vlug een tekstje geschreven. “U kunt het toch wel van buiten opzeggen?”wordt mij poeslief gevraagd. Natuurlijk wel, daar gaan we dan maar.
De mailtjes naar de medewerkers die tellen we gewoon niet mee. Dan spreek ik nog niet, over het bedelen voor snoepgoed en fruit, het zoeken naar interessante prijzen voor speelgoed en links en rechts wat dingen die verkeerd gelopen zijn even rechtzetten. En er komt nog zoveel meer bij kijken.
Nog nooit heb ik daar bij stilgestaan. Het zal de ouderdom wel zijn, vermoed ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten