Totaal aantal pageviews

Wij zoeken, kraakvers, nog nooit gebruikt, spiksplinternieuw speelgoed. Dit om Sinterklaasfeesten te geven. De werkingen die wij uitkiezen situeren zich in de armste wijken van Antwerpen. Vluchtelingen, allochtonen, autochtonen, vierde wereld, je vindt er zo wat alles met één gemeenschappelijke noemer: armoede troef. We willen de weg naar een buurthuis, weg ook naar een opvang, duidelijker in de kijker zetten en de drempel verlagen. Emmanuella en Miek

maandag 29 november 2010

God, Jaweh en de rest....


Het lijkt hier wel een zothuis, bij Miek is het niet veel beter.” Ik voel me ook een beetje, mja, hoe zou ik het zeggen,” "laat maar”, reageert Miek,”ik weet perfect wat jij bedoelt”.
Het grote verschil tussen ons twee: aan mij zie je het beter….Grote constante voor allebei: ons mannen blijven uiterst kalm, “cool” bijna, ik vrees onderkoeld.
Mijn echtgenoot zegt dat ik spoken zie.
O ja? Kan mij iemand vertellen wat ik Sinterklaas moet zeggen nu blijkt dat zijn troon weer verdwenen is. Ik krijg daar nog het apezuur van! Zolang het geen punthoofd is, zoals bij mij, hoef jij je geen zorgen te maken, mailt Talitha. Maria mailt dat het ding hier (lees pc) weer zijn kuren heeft! ‘Ik kan geen lijstjes meer zien.’ Ik geloof haar. “ Hoe laat is het nu?"," ‘k weet het niet", maar Kathleen wordt toch maar opgetrommeld om "dat ding" terug in orde te brengen!
Helger steekt zijn hoofd binnen en begint ongevraagd, alles wat morgen mee naar de Provinciestraat moet, in te laden en naar beneden te brengen. Mijn frank (euro) valt:”zeg jij moest toch uitzieken en rustig blijven?”. Eventjes helpen zodat alles in orde is en dan doet zijn vader hem wel naar huis terug. Zo moeder zo zoon, zal ik maar zeggen, maar hij kent zijn kalmerende invloed (SOMS) op mijn persoon. Ik word inderdaad rustiger, “een toestand van zijn” die ik nu al een paar dagen miste. Oef! Met alle respect voor mijn schat van een man..
Emmanuella

Geen opmerkingen: