Nadat Miek had toegezegd om mee te doen met dit “fantastische” project, zaten we op een “blauwe zondag”(heb j’èm?) bij elkaar. Haar vraag was eenvoudig:”wat wil je, zonder franje”, mijn antwoord was tout court:”nieuw, spiksplinternieuw speelgoed."
Wedervraag: “Wat is dat?” Ze wist van wanten, mijn aanstormende “bankbediende” .
Reactie: “onbeschadigde dozen, nooit door iemand anders aangeraakt dan de verkoper (pardon Sint), volledig intact dus en vooral trendy, hit, cool enz.”
“hm, niet zo makkelijk, dat weet je toch?”
“Maria, dat of niets, ik heb teveel nutteloze miserie gezien, mag het één keer per jaar even ANDERS.” (Ik kan brullen, geloof me maar.)
“Is miserie niet altijd nutteloos?”, ze onderbrak zichzelf:” Enfin, het doet er niet toe. Nieuw dus, dat is het dan, en zo zal het ook zijn.”
Nooit, maar dan ook nooit zijn WIJ van dit principe afgeweken. Ik ben haar nog altijd enorm dankbaar dat ze me toen gevolgd is, want geloof me maar wanneer ik jullie zeg dat dit niet zomaar voor de hand ligt.
Emmanuella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten