ONDERTUSSEN

...wordt er door iedereen naarstig verder gewerkt. Zoals altijd vallen er mensen af en komen er andere bij. Iedereen die bezig is met kansarmoede, vierde wereld en dies meer herkent deze problemen. Geen reden tot paniek maar soms wel vermoeiend. De onzekerheid van onze mensen hun bestaan, weerspiegelt zich nu éénmaal in het leven van de verenigingen waarin ze rondlopen, dat kan ook niet anders. De vermoeidheid, de uitputting veroorzaakt door een tekort aan ALLES is er de oorzaak van dat “geregeld” een onbestaand begrip is in deze rangen. Je ziet niet direct het nut van regels in wanneer je hoofdbekommernis een snee brood is: droog, beschimmeld, nat, dat is van geen belang, als het maar op te eten is. Je kunt je dan ook wel voorstellen, hoe moeilijk het is om mensen uit de doelgroep (“één van de akeligste woorden die ik ken)rond de tafel te krijgen, op één rij, “neuzen in dezelfde richting”, “en avant, marche” en vooruit. Nee onze mensen zijn niet lui zelfs niet moe, eerder uitgeput naar geest en lichaam met dikwijls maar één ding voor ogen dat het voor hun kinderen beter moet worden.
Dikwijls denk ik dat het dat is wat hen recht houdt.
Dat zij daarvoor, zonder het zelf te weten soms aanhangers van Machiavelli (het doel heiligt de middelen…) lijken, zal hun een zorg wezen…
Er werd mij al meermaals verweten dat begrijpen goedkeuren is, nogmaals dus: IK DENK DAAR ANDERS OVER.
Emmanuella