GENERATIEKLOOF?

Talitha mailt naar Miek en mij:

Niet verschieten, hoor ... ik heb jullie blog gedeeld met mijn facebook contacten ... Ikke

mijn antwoord:
Zeg maar die contacten van u die kennen toch geen Nederlands? mama

Talitha:
Gij zijt een goei, en waarom zou ik geen nederlandstalige contacten hebben?
Kijk, dit schrijft Frank vanuit Birmanië : "
Bonjour Talitha,
Perfect initiatief Talitha. In het hotel doen we een "Wishing Tree" voor een lokaal weeshuis. Een groot success vorig jaar. »
Hij is directeur in een groot hotel in rangoon (inya lake)

En wij (Miek en ik) maar denken dat we “mee” zijn. Als mijn zoon dit leest, ligt hij in een deuk, hij kent de actoren. ondertussen probeert zijn zuster, hun moeder (tot nader order ben ik dat nog altijd)tussen de soep en de patatten binnen te loodsen in het ideeëngoed van de hedendaagse samenleving. Wat nieuws onder de zon? Zonder problemen, enkele uren “skypen” om ma te overtuigen dat de visie begrepen wordt, nobel is en dies meer, zijn geen aardigheidje.
Maar ma moet ook begrijpen dat “marchanderen”, bijschaven, vallen en opstaan en onderhandelen, tot nader order gangbaar en een normaal onderdeel van het maatschappelijk leven zijn. Omwegen en wegversperringen pareren hoort erbij. Toffe kinderen hoor, al zeg ik het zelf. Ze hebben dan ook een goede opvoeding gekregen, net als hun moeder…
In Vremde zit “mijn partner in crime” die over haar”bende” net hetzelfde denkt. Ze wordt zo nu en dan ook “wat” bijgestuurd.

Het toffe aan ons mannen is (die van Miek en die van mij) dat ze het niet opgeven…ook al zullen ze er soms wel een beetje horendol van worden.
Generatiekloof? Laat me niet lachen… veranderende inzichten, ik twijfel eraan, maar hopelijk komt dat nog wel. Een andere manier van uitdrukken, spreken en aanbrengen, ja, zonder twijfel, maar dat noem ik geen kloof.
Emmanuella