Mijn oudste fan is vast en zeker Mijnheer Van Horebeek. Het lijkt wel de titel van een roman.Ik heb hem in het echt nooit ontmoet en ik moet dus raden hoe hij eruit ziet.Ik hoop dat zijn kinderen of de kleinkinderen, hem vertellen dat ik hem op het blog heb gezet. Maar ik wil hem toch even speciaal vermelden. Dit jaar deed hij bij zijn “steungeld” een briefje. Niet iets dat we dikwijls tegenkomen, wel leuk en dat is dan zwak uitgedrukt, ik vond het echt fijn! In een moeizaam handschrift schrijft hij:
Mevrouw Emmanuella Van Paemel,
Ik ga heel kort zijn want schrijven is mij niet meer gegeven. Ik ben heel blij dat uw werk goed gaat. Voor veertien dagen heb ik uw dankbriefje nog overlezen. Zolang het nog gaat blijf ik u steunen want mijn leven wordt kort. Dit jaar nog word ik 97 jaar. Mijn lieve vrouw is 96 jaar geworden en vóór 2 jaar gestorven. We hadden een mooi gezin met 4 dochters. We wonen hier sinds 1939. Ik blijf hier alleen achter. Ik word door kinderen – klein- en achterkleinkinderen goed verzorgd, alsook door gezinshulp.
Mijn schrijven moet ik onderbreken. het gaat niet verder,
Mijn beste groeten
Voor hem heb ik dus een speciale bedankingsbrief gemaakt. Ik denk niet dat iemand dat kwalijk kan nemen.
Emmanuella
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten