“Maar we moeten niet zoveel over en weer lopen (lees vergaderen)”, oppert Jessica.
We moeten wel weten waaraan en waaraf” reageert mijn “kapitaalplan” . “Dat kan toch ook langs de mail?” klinkt het verwondert. “Iris, knikt instemmend, Niek vindt het ook een goed idee, Marleen, de Generaal-majoor, van het Kievitsnest, kijkt even afwachtend maar geeft tenslotte ook haar fiat, nadat ik enthousiast de waarheid verkondigde “dat wij (lees de senioren kneusjes)dat even uit het oog verloren waren.” Ik bekijk Marco (de Koevoet-kok) en stel hem met aandrang de vraag:”jij leest toch wel je mails, Marco”.Hij durft niet liegen (dat siert de man).” Ik vreesde ervoor”, reageert Miek. Zij had al ervaring met Sms-berichten… We besloten om het toch uit te testen en indien er geen reactie van Marco zou komen, voor hem een uitzondering te maken en hem desnoods even te bellen. Vergaderen, afspraken maken per computer, het kan niet op. Ik doe er nog een schepje bovenop, ben ik op de hoogte of niet,”misschien kunnen we allemaal Skype installeren?” Maar zover zijn we dus nog niet.
Wij, Miek en ik, voelen ons “tof”, “cool” en” in”, zo echt mee met de tijd wanneer we na de vergadering naar huis rijden. We zijn zowaar een ietsie pietsie euforisch. Onze kleinkinderen kunnen toch maar geluk hebben met zo’n toffe grootmoeders, zeg nu zelf. Van puur enthousiasme mist Miek de bocht, raken we nogal hevig de borduur en zijn we verplicht om VTB er even bij te halen. Maar zelfs dat kan de pret niet drukken, het enige wat in het water valt is ons gebruikelijk “achterafdrankje” maar ook dat maakt geen verschil meer.
Emmanuella
We moeten wel weten waaraan en waaraf” reageert mijn “kapitaalplan” . “Dat kan toch ook langs de mail?” klinkt het verwondert. “Iris, knikt instemmend, Niek vindt het ook een goed idee, Marleen, de Generaal-majoor, van het Kievitsnest, kijkt even afwachtend maar geeft tenslotte ook haar fiat, nadat ik enthousiast de waarheid verkondigde “dat wij (lees de senioren kneusjes)dat even uit het oog verloren waren.” Ik bekijk Marco (de Koevoet-kok) en stel hem met aandrang de vraag:”jij leest toch wel je mails, Marco”.Hij durft niet liegen (dat siert de man).” Ik vreesde ervoor”, reageert Miek. Zij had al ervaring met Sms-berichten… We besloten om het toch uit te testen en indien er geen reactie van Marco zou komen, voor hem een uitzondering te maken en hem desnoods even te bellen. Vergaderen, afspraken maken per computer, het kan niet op. Ik doe er nog een schepje bovenop, ben ik op de hoogte of niet,”misschien kunnen we allemaal Skype installeren?” Maar zover zijn we dus nog niet.
Wij, Miek en ik, voelen ons “tof”, “cool” en” in”, zo echt mee met de tijd wanneer we na de vergadering naar huis rijden. We zijn zowaar een ietsie pietsie euforisch. Onze kleinkinderen kunnen toch maar geluk hebben met zo’n toffe grootmoeders, zeg nu zelf. Van puur enthousiasme mist Miek de bocht, raken we nogal hevig de borduur en zijn we verplicht om VTB er even bij te halen. Maar zelfs dat kan de pret niet drukken, het enige wat in het water valt is ons gebruikelijk “achterafdrankje” maar ook dat maakt geen verschil meer.
Emmanuella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten