♪ Sinterklaasliedje: "Sinterklaasje kom maar binnen" met tekst!

Misschien toch maar eens proberen...

REAGEREN op HET BLOG
Jullie klikken in het blog op: reacties, een venster opent en rechts, onder “Laat een reactie achter”, kun je iets schrijven. Je zet er je naam onder of niet.
Onder “kies een identiteit” klik je “anoniem” aan en vervolgens, reactie publiceren. Jullie mogen gerust de andere wegen bewandelen, maar dit is de meest eenvoudige. Groetjes,Emmanuella

DINSDAG 30 NOVEMBER 2010

HEEL DE DAG AFWEZIG, IN NOODGEVAL BEL SINTERKLAAS

Emmanuella en Miek

DE PLUIM VAN ATV

KIEMMA f.v., ONS KIEMMA, werd genomineerd voor De Pluim van ATV 2010!
De jury selecteerde ons project tot één van de vijf kandidaten die meedingen naar De Pluim.
De reportages van de kandidaten, gemaakt door ATV, worden in de week van 6 tot 10 december dag na dag uitgezonden zowel in het middag- als in het avondnieuws. De reportages kunnen daarna ook bekeken worden op http://www.atv.be/ .
Van zaterdag 11 december (12 u) tot vrijdag 17 december (12 u) wordt er een trailer uitgezonden met de compilatie van de vijf reportages en zal het ATV-publiek kunnen stemmen op één van de vijf kandidaten via het SMS-nummer 6671.

STEM KIEMMA (niet twijfelen, gewoon doen!)

Doorsturen, voortzeggen, doorbellen!!!!DOEN

Om over na te denken?

Op 27 november 2008 schrijven wij op het blog: 52 kinderen is tenslotte niet niks. Had ik toen een glazen bol gehad hij was onmiddellijk bij het restaval beland . Ik zou het nooit geloofd hebben dat we dat getal meer dan zouden verdubbelen in nauwelijks 2 jaar. Het doet ons heel veel plezier dat we erin slagen zoveel kinderen enkele uren pretogen te kunnen bezorgen, langs de andere kant stemt het ook tot nadenken. Hoever staan we nu met die bestrijding van de armoede en de sociale uitsluiting 2010 loopt teneinde de berichten die binnenkomen zijn niet denderend te noemen.
Emmanuella

God, Jaweh en de rest....

Het lijkt hier wel een zothuis, bij Miek is het niet veel beter.” Ik voel me ook een beetje, mja, hoe zou ik het zeggen,” "laat maar”, reageert Miek,”ik weet perfect wat jij bedoelt”.
Het grote verschil tussen ons twee: aan mij zie je het beter….Grote constante voor allebei: ons mannen blijven uiterst kalm, “cool” bijna, ik vrees onderkoeld.

Mijn echtgenoot zegt dat ik spoken zie.

O ja? Kan mij iemand vertellen wat ik Sinterklaas moet zeggen nu blijkt dat zijn troon weer verdwenen is. Ik krijg daar nog het apezuur van! Zolang het geen punthoofd is, zoals bij mij, hoef jij je geen zorgen te maken, mailt Talitha. Maria mailt dat het ding hier (lees pc) weer zijn kuren heeft! ‘Ik kan geen lijstjes meer zien.’ Ik geloof haar. “ Hoe laat is het nu?"," ‘k weet het niet", maar Kathleen wordt toch maar opgetrommeld om "dat ding" terug in orde te brengen!

Helger steekt zijn hoofd binnen en begint ongevraagd, alles wat morgen mee naar de Provinciestraat moet, in te laden en naar beneden te brengen. Mijn frank (euro) valt:”zeg jij moest toch uitzieken en rustig blijven?”. Eventjes helpen zodat alles in orde is en dan doet zijn vader hem wel naar huis terug. Zo moeder zo zoon, zal ik maar zeggen, maar hij kent zijn kalmerende invloed (SOMS) op mijn persoon. Ik word inderdaad rustiger, “een toestand van zijn” die ik nu al een paar dagen miste. Oef! Met alle respect voor mijn schat van een man..
Emmanuella

BRONVERMELDING!!!

Moet ik even vermelden, dat ik de info betreffende Sacco en Vanzetti verzamelde op Wikipedia, Indymedia en bij het blog van Eric de Graaf.

Niet meer dan fair dat ook dit op het "KIEMMAblog" komt.

Emmanuella

VOOR ZWARTE PIET

Zoals iedereen wel weet geeft niet alleen Sinterklaas een pak, maar houdt ook zwarte Piet altijd nog wel een goed gevulde zak achter de hand. Leuk vinden wij dat en onze kinderen vinden het maar wat fijn, de pret kan niet op. Maar ieder jaar wanneer ik de foto’s bekijk, denk ik, het moet toch anders kunnen, zeg nu zelf. Zo’n mooie Zwarte Piet in een schitterende outfit met in zijn hand dat plastiek tasje van niks…
Sinterklaas bromde dat ik niet zo moest zagen, wat telde was de inhoud. Akkoord, maar de presentatie telt die dan niet? Hij kwam toch ook niet af met autootje van 100 in een dozijn?

Het was aan dovemansoren trekken.

Hij had de zakjes erg goedkoop op de kop kunnen tikken. Daar twijfelde ik niet aan, en nu moesten ze maar dienen ook. Hij leek ons Miek wel! Die was het trouwens helemaal eens met "Zijne heiligheid". Daarbovenop werd ze dan nog eens gesteund door opa ENGS. Ik trok dus duidelijk aan het kortste eind..

Dit jaar haalde ik het oude liedje maar weer eens boven, en weer had niemand er oren naar. Toen kwam ik Mevrouw Hofmans tegen, van WPG Uitgevers België NV, die alle begrip had voor mijn geklaag. Op 24 uren tijd kreeg ik prachtige tasjes toegestuurd. Niemand die ervan op de hoogte is. Zullen ze allemaal zuchten wanneer ze woensdagmorgen, want eerder geef ik ze niet vrij, alles moeten overladen in de mooie” Zwarte Pietenzak”.
DE GLAMOUR druipt van het nieuwe tasje af!

Emmanuella

KIKI HIRSCHFELDT en HESTER DE VRIES

IN HOLLAND STAAT EEN HUIS

http://www.sinterklaasbestaat.nl/helpen

“Sinterklaas bestaat”, bestaat, althans volgens Talitha. Ik ben drukdoende in de weer in mijn keuken. Want die bende uit Frankrijk kan eten!! Het zijn Fransmannen voor iets, n’est-ce pas? “Moeder!!” , ik verzeker haar dat ik niet doof ben en voeg er in één adem aan toe dat ik weet dat Sinterklaas bestaat omdat ik er de laatste tijd constant mee in verbinding sta. Mijn dochter kan doordrammen, van wie zou ze dat hebben denk je dan, moeder zijnde. Ik zet dus alles maar op een laag pitje in de hoop, dat niets verpieterd en ik ga mee naar boven. Zij had even voor mij gezocht naar de fotograaf van de foto die KIEMMA nu al 2 jaar gebruikt, jullie kennen ze wel. Ze had de man gelijk aangeschreven. Ondertussen was die zo vriendelijk geweest om toe te staan dat we de foto gebruikten. Goed voor ons. Maar ook had ze een organisatie gevonden in Nederland die als naam heeft: SINTERKLAAS BESTAAT, opgericht door Kiki Hirschfeldt en Hester de Vries in, jullie geloven het nooit, 2005. Hetzelfde jaar dat wij van start gingen, met dit verschil dat het hier over 2 jonge vrouwen gaat en dat wij 2 oma’s zijn. Wij hebben ondertussen contact gehad en we hopen elkaar te ontmoeten na Nieuwjaar.
Bovenaan vinden jullie het adres van hun website . Wie zin heeft kan eens gaan kijken. Jullie zullen zien dat zelfs hun inzichten, het doel waarom ze van start gegaan zijn in grote termen overeenkomt met wat ook wij met KIEMMA verdedigen.
Kiki Hirschfeldt doet het op dit ogenblik allemaal wat kalmer aan omdat ze één van de volgende weken zal bevallen.
Ook eens leuk om te horen en te zien dat we niet alleen met ons gedachtegoed staan. Ik heb het er al eens over gehad, maar geloof me die generatiekloof is niet “zo klovig” als men ons wil laten geloven.
Emmanuella

♪ Sinterklaasliedje: "Zie ginds komt de stoomboot" met tekst!

SINTERKLAAS LEEST

“Hallo” roept Sinterklaas langs de telefoon. De man wordt wat hardhorig en denkt nu dat iedereen het is, vermoed ik.
Hij was het blog ook eens aan het uitpluizen, ik word er zowaar rood van. Een heilige onder mijn lezers, dat kan ook niet iedereen zeggen.

Iedere avond leest hij samen met Zwarte Piet een stukje voor het slapengaan.

Ik was niet zeker of dat nu ja of neen een compliment was. Ik hield het maar op het eerste gedacht en zei netjes "dank u wel, sinterklaaas". En of er iets bijzonders aan de hand was, want telefoon van de Sint had ik tot op heden nog nooit gekregen, dacht ik toch...

"Och neen", reageerde de goedheilige man, ik had gewoon zin om eens te bellen, dat overkomt mij soms nog wel, oudere mensen, weet je, ze hebben soms zo hun kuren." En daar heb ik maar niet op gereageerd. Ik heb hem nog wel even nodig weten jullie wel...

Emmanuella

TOT SLOT

Sacco en Vanzetti begrepen dat met welk legaal argument hun advocaten ook zouden komen opdraven, dit niet zou kunnen optornen tegen de realiteit van de klassenonrechtvaardigheid. De ene was visventer, de andere schoenmaker. Ze behoorden tot de underdogs van de maatschappij. Hun Engels was niet perfect. Hun afkomst hoorbaar…Sacco zei ook tegen de rechtbank: “Ik weet dat de veroordeling één zal zijn tussen twee klassen, de onderdrukte klasse en de rijke klasse…Dat is waarom ik vandaag hier op de beklaagdenbank zit, omdat ik van de onderdrukte klasse ben.”
Wij zijn hier gelukkig niet in Amerika, en tot op heden lijkt het erop dat we nog altijd trachten “fair-play” te respecteren. Maar toch. Door hun afkomst maar ook vooral door hun armoedige afkomst zullen onze” Kiemmakinderen”, als ik ze zo mag noemen, dikwijls te kampen krijgen met vooroordelen, wat meestal in hun nadeel zal spelen. Dat bruine jongentje, dat chocomelk meisje en die Vlaamse arme donder, die allen binnen enkele dagen nu eindelijk ook eens naar Sinterklaas mogen komen, hoe eerlijk liggen hun kansen in de toekomst?
Emmanuella

WAT ALS DE LIEFDE MIST

JE LEVEN EEN GEVANGENIS?

EN ANGST IS AL WAT OVER IS?

EVEN OPFRISSEN

Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti

In 1920 werden in de Verenigde Staten twee Italiaanse immigranten Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti opgepakt op beschuldiging van roofmoord.Hoewel tijdens hun proces duidelijk was dat ze onschuldig waren, werden ze schuldig bevonden, enkel omdat ze anarchosyndicalisten waren.
“Ter wille van de waarheid en de rechtvaardigheid verzoeken wij u, mocht uw beslissing ten nadele van Sacco en Vanzetti uitvallen, ons te arresteren en aan te klagen wegens meineed”, schreven veertien getuigen in 1927 aan gouverneur Fuller van Massachusetts. De veertien getuigen hadden Sacco en Vanzetti van een perfect alibi voorzien.
Overal in de VS en daarbuiten waren jaren achtereen massale protesten en massabetogingen tegen deze gruwelijke vorm van klassenjustitie. Mensen als Albert Einstein, Anatole France, Romain Rolland, Henri Barbusse, George Bernard Shaw, John Dos Passos, Alfred Dreyfus en Madame Curie tekenden petities. Niets mocht baten. Hoewel ze gratie hadden kunnen krijgen, weigerden zij dit omdat zij dan schuld hadden moeten bekennen. Op 23 augustus 1927 werden beiden op de elektrische stoel ter dood gebracht. Er ging een golf van ontzetting door de wereld.
REHABILITATIE…..
Op 23 augustus 1977 (een halve eeuw later) ondertekende gouverneur Michael Dukakis van Massachusetts een proclamatie waarin stond dat Nicola Sacco en Bartolomeo Vanzetti geen eerlijk proces hadden gekregen. Spencer Sacco uit Newport, Rhode Island, kleinzoon van Nicola Sacco, was bij die gelegenheid aanwezig en verklaarde dat hij deze proclamatie verkoos boven een postume gratieverlening omdat dat alsnog, postuum, een schuldbekentenis zou inhouden. Weer twintig jaar later, op 23 augustus 1997, werd in de bibliotheek van Boston “voorlopig” een plaquette onthuld. "Hiermee geeft de stad toe dat deze mannen geen eerlijk proces hebben gekregen" zei burgemeester Thomas Menino bij die gelegenheid.
Giuliano Mortaldo,met zijn film, Ennio Morricone met zijn muziek en o.a. Joan Baez met haar stem, maakten het duo onsterfelijk...of hoe een bubbeltje rollen kan... Het verchrikkelijk eindresultaat veranderde natuurlijk niet.


Opgedragen aan Agnes Steenssens van Inside Outside.

Emmanuella

Joan Baez - Here's To You - Live Concert Paris 1983

Ieder jaar, gebeurt er wel iets waar ik het blogverhaal van Sinterklaas even voor onderbreek: een lied mij doorgestuurt uit Frankrijk, weten jullie nog? Lily van Pierre Perret. Het overlijden van Wannes van de Velde. Het kan ook gewoon een tekst,(zoals een publicatie van Het DAK in 2008, dacht ik) een gedicht of een lied zijn. Dit jaar spookte er dus op de meest mogelijke maar nog meer onmogelijke momenten Sacco en Vanzetti van Joan Baez door mijn hoofd. Wie van onze generatie zal zeggen ‘nooit van gehoord’ geen één denk ik.Dus schuif ik dit jaar Joan Baez er maar tussen. Mijn muze wil het zo.
Emmanuella

jullie klikken op het driehoekje, of in de titel en ze zingt, willen of niet...



Here's to you, Nicola and Bart
Rest forever here in our hearts
The last and final moment is yours
That agony (doodsangst) is your triumph

KAAS

In 2010 is het 50 jaar geleden dat één van Vlaanderens bekendste auteurs, Willem Elsschot, overleed.
Zijn wij nu van Antwerpen of niet? Vraag maar aan ons Jessica. Heel Antwerpen onder de smeerkaas. Een vrije interpretatie op de roman van wijlen Alfons De Ridder, ons aller Elsschot.
In de Sint Augustinuskliniek in Wilrijk krijgen de patiënten vandaag een heerlijk smeerkaasje bij het ontbijt. Als het moet ook nog bij het avondbroodje… Bij Raad en Daad zitten er deze week ook lekkere driehoekjes in het voedselpakket en ons Jessica en ik wij mogen terug choco smeren…
Njam, (allemaal heel) lekkerrrr!!!!
Emmanuella

???????????

IKKE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

SPONSORLIJST(tot 29.11.2010)

PRIVE

WEYERS JEANINE – ANTWERPEN
HAEPERS BEN – ANTWERPEN
PANIS-STEENSSENS – NIEL
DIERCKX-DE RANTER – WILRIJK
BOGAERTS-GYSELS – DEURNE
COOREMAN TONY – WILRIJK
VAN DEN BROECK-VERHEYEN – MERKSPLAS
GUENTER ANDREA – LOVENDEGEM
FRANSEN FLORA + RAF VAN AKEN –WILRIJK
VANHULLE-HIMSCHOOT – REET
DE GEYTER M – VREMDE
ROMBOUTS JACQUES – MACHELEN
CLEERBOUT LUDO – ANTWERPEN
KIENEN-MEESTERS – KALMTHOUT
VAN MECHELEN-DE SMEDT – WILRIJK
DE RAES EMMA – MACHELEN
PAUWELS JULES – ANTWERPEN
CLAES LUTGARDIS – WILRIJK
VAN DE HOOFF-BLAUWENS – VREMDE
CASSAUWERS LUCIE – WILRIJK
MEEUSEN-VAN HOYE – WILRIJK
VAN HAEPEREN REINILDIS – DEURNE
LEENDERS MARIA – ANTWERPEN
VAN HOUDT – COOPMANS – ZANDHOVEN
DE PUNT-LONDOZ – VREMDE
VAN DEN BOSCH-VAN DEN WIJGAERT – KAPELLEN
MARIS GERARD – WILRIJK
DE POOTER – WILRIJK
BUDTS-STROOBANTS – LIER
SEGERS RICHARD – GROBBENDONK
DE SMET – DE WEVER – ANTWERPEN
KNAEPS JO – MERKSPLAS
DE SMET – EVERTS – ANTWERPEN
VAN HOREBEEK JOZEF – WILRIJK
DE RANTER PETER – WILRIJK
TOLLENEER JOHAN – BRASSCHAAT
VERBERT JAN – WILRIJK
VAN ECHELPOEL HERMAN

EN NIET TE VERGETEN AL ONZE APPELFANS!

BEL-HANNES - VREMDE

DE WACHTER ROBERT-MORTSEL

OSTERRIETH ANTHONY - WILRIJK

VANHULLE-DE SMEDT-AARTSELAAR

HERMANS - WILRIJK

DE LAET -WILRIJK

FONDSEN EN VERENIGINGEN

ABC VZW – MORTSEL (Agfa-Aid)
FONDS LYDIA CHAGOLL, VOOR DE GLIMLACH VAN EEN KIND
FONDS CELINA RAMOS

CONGREGATIES

CONGREGATIE ZUSTERS VORSELAAR -VORSELAAR

BEDRIJVEN

TOLNATIE

MAKRO

LEGO NV

LOGISTIEKE ONDERSTEUNING

INSIDE OUTSIDE VZW
PROVANT (PROVINCIE ANTWERPEN)

Gasthuiszusters van Anwerpen SINT AUGUSTINUS

WPG UITGEVERS BELGIE NV

ALCATEL NV

DRUKKERIJ DE WRIKKER cvba

ABC VZW-MORTSEL (Agfa-Aid)

TOLNATIE

(Die twee laatste weten inderdaad van geen ophouden...)

De lijst wordt nu regelmatig aangepast.

STEEK NOG MAAR EEN TANDJE BIJ…

Plots komen de stortingen binnen.
Geld wordt in een envelop afgegeven.
Mensen houden mij op straat tegen om te vertellen dat er wat op komst is.
Mevrouw De Smedt (de dochter van ons Miek) van ALCATEL laat weten terug paraat te staan met logistieke ondersteuning, zeer belangrijk, dames en heren, want wij hebben ook daadwerkelijke hulp nodig, niet enkel cash geld. Dan spreek ik nog niet van de speculoos die ons door het bedrijf meteen ook even bezorgd wordt.
Mevrouw Corstiaens van LEGO, beloofd mij een paar grote dozen up to date! Prachtig zijn ze.
Van een formaat dat KIEMMA zelf nog niet kan aankopen. Met een paar denk ik altijd aan twee, bij LEGO tellen ze anders zo te zien, op zijn Deens waarschijnlijk?
DE WRIKKER, een drukkerscollectief in Berchem, zal voor de naamkaartjes van onze kinderen zorgen ( ga eens kijken bij http://www.dewrikker.be/ en NEEN zij hebben dit niet gevraagd!).
De mensen van ABC (Agfa AID) zorgen ervoor dat we financieel terug sterker staan zodat wij weer kwaliteitsvol speelgoed kunnen aankopen. Voor de derde keer op rij zijn zij het die ervoor zorgen dat Sint en Piet met muzikant er weer bij zijn. Die mannen hebben er geen gedacht van wat ze voor ons betekenen!
Naast het Fonds van LYDIA CHAGOLL, voor de glimlach van een kind, krijg ik het bericht binnen dat ook het Fonds CELINA RAMOS positief gevolg geeft aan onze roep om hulp. Beiden fondsen zetelen onder de koepel van De Koning Boudewijnstichting.
Zelfs PROVANT (provincie Antwerpen) steekt een handje toe door ervoor te zorgen dat we aan lintsleutelhangers geraken om naamkaartjes aan te hangen. Wat ontbreekt, wordt mij onmiddellijk bijgeleverd door Agnes Steenssens van INSIDE OUTSIDE (organisatie die vecht voor de afschaffing van de doodstraf).
De TOLNATIE staat te dringen, ook sponsors van het eerste uur! En dan natuurlijk mijn enige eigenste echtgenoot, TONY Cooreman,(of opa ENGS) die ieder jaar opnieuw helemaal alleen op zijn eentje “De appelcampagne” organiseert!
Ik heb het gevoel dat ik op dit ogenblik dingen vergeet, geen ramp die krijgen jullie een volgende keer.
Emmanuella

VERSNELLING

“Kijk eens naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet, ze maaien niet en slaan geen voorraden op in schuren. “ juist ja, ik herinner het mij dat ze toch geen honger leden…Zoals die bloemen op het veld die niet werken en spinnen en niemand is mooier gekleed dan zij…
De tijd van de parabels.
Miek en ik, wij zijn er nog met opgevoed.
En zelfs nu na al die levensjaren die wij al achter de rug hebben, willen we er nog altijd in geloven, wat niet wegneemt dat we ieder jaar opnieuw op een bepaald moment overvallen worden met twijfel!
Afschuwelijk.
Nodig waarschijnlijk. Waarom, ik zou het niet weten. Maar altijd is het ook zo eens dit akelig punt voorbij “schiet” de boel gewoonlijk in gang.
Emmanuella

DE BRIEF

Twee dames uit de organisaties vergezellen ons wanneer wij onze officiële brief deponeren bij Sinterklaas. Zijn opslagplaatsen zijn nu tot in de nok gevuld. Wij hadden een paar weken geleden al een voorsmaakje gehad, maar wat wij nu te zien krijgen… wij zijn danig onder de indruk. Kun je je voorstellen hoe onze twee medebezoeksters er verbouwereerd bijstonden.
“Goh, echte pakken”, reageert één van de dames. Inderdaad, daar is het KIEMMA ook om te doen.
Ze durven de dozen nauwelijks aanraken, dus doen Miek en ik het even voor.
De schroom gaat vlug over en in een mum van tijd staan we elkaar waren aan te prijzen als regelrechte verkopers. We hebben daar eigenlijk wel plezier in. Zelfs de Sint speelt even mee, tot plots één van de twee dames opmerkt, “maar dit kan niet”. De stilte die valt is “oorverdovend”…. De pret is uit. Zwarte Piet schraapt zijn keel en vraagt:”wat mag dan wel het probleem zijn, dames?”
“Voor onze kinderen niets met batterijen”, zegt de lieve mevrouw. “Ecologiste, zeker?”, vraagt een voorbij fietsende Sinterklaasknecht. “Toch niet” fluistert de Mevrouw, bijna verlegen, “maar onze kinderen komen uit gezinnen die overleven op gratis voedselpakketten, die gezinnen hebben geen geld om batterijen te kopen.”
De Sinterklaasknecht had dit antwoord niet verwacht en rijdt van eerlijke schaamte recht in een stapel kartonnen dozen.
“God straft onmiddellijk” reageert de Sint koelbloedig en dan keert hij zich om naar ons: “komen jullie maar eens mee, dames, het is niet enkel elektronica dat op de fabricageafdeling hoogtij viert.’
Was dat een opluchting, voor iedereen.
Emmanuella

WILLEM ELSSCHOT?

De ronde kaasdoosjes worden het struikelblok van dit jaar.
We zijn nog altijd op zoek naar 27 stuks!
Kan er dan niemand ons helpen? Hopelijk brengt Sint Augustinus raad, neen u leest het wel goed, Sint Antonius zijn wij al lang voorbij.
“En ik lust geen smeerkaas” jammert Jessica, mijn favoriet beleg is het nu ook niet direct. Eerlijk gezegd zie ik ons ook niet 8 dagen voor D-day 27 doosjes kaas leegmaken. Trouwens hoeveel driehoekjes zijn dat?
Mijn opa ENGS is nu hier en daar gaan informeren. Deze avond weten we meer. Cross your fingers, iets anders weet ik ook niet meer.
Emmanuella

ZOEKEN…

“Maria!” want dan bestaat Miek niet voor mij, “ik ben 10 kinderen kwijt.”
“20”, gilt Jessica.
Ik krijg het warm en koud.”

"Je zult het zien zo dadelijk zal blijken dat jongens meisjes zijn en vice versa”, mail ik naar Maria. Langs de telefoon legt onze ,o zo wonderlijke rekenmachine, mij haarfijn uit waar wij (Jessica en ik) hebben overgekeken. Alles klopt als een bus, ik had het moeten weten…
Emmanuella

EEN ZOEKTOCHT

Ondertussen zocht ik mij suf.

Eens zag ik ze, dacht ik toch, in de verte op een VLOT..?

Het ziet er niet naar uit dat ze hier op tijd zullen geraken vermits ze moeten roeien met de riemen die ze hebben…Hopelijk zijn ze er volgend jaar weer bij.
Ons KIEMMA was in alle staten! Tranen met teuten. Maar ik kan niet zwemmen en ons Miek is ook geen held in het water.

Toen de Sint en zwarte Piet al dat kinderverdriet van ons KIEMMA zagen besloten ze al gauw om naar een oplossing te zoeken. En nu hebben die twee ons KIEMMA beloofd om een pakket achter te laten voor de kinderen van Het DAK. Want vroeg of laat gaan die hier toch terug aanspoelen.
De belofte van de Kindervriend en zijn knecht “dat alle kindjes een pak krijgen” toverde, door haar tranen heen, zowaar een “profijtige” glimlach op het snoetje van ons KIEMMA

Emmanuella

WAAR IS HET DAK?

“Het dak is weg.”
“Maar nee, waar haal je dat nu uit. Het heeft wel lelijk gedaan afgelopen nacht, maar je moet nu ook weer niet overdrijven”.
“Dus jij weet van niks?”
“Ja zeg, hier is alles oké Ik ben even buiten gaan kijken ”.
“Het gaat wel over ONS dak, hoor!”, “zeg dat dan, is de situatie zo ernstig? Moet ik je vervangen voor het Sinterklaasfeest misschien?”
Het wordt akelig stil aan mijn oor. “koekoek, ben je er nog?”
“HET DAK, Dé AA, KA, de kinderwerking van het DAK!” “Je moet zo niet roepen, ik ben niet doof!” “Nee, alleen een beetje traag”.
……

ONDERTUSSEN

...wordt er door iedereen naarstig verder gewerkt. Zoals altijd vallen er mensen af en komen er andere bij. Iedereen die bezig is met kansarmoede, vierde wereld en dies meer herkent deze problemen. Geen reden tot paniek maar soms wel vermoeiend. De onzekerheid van onze mensen hun bestaan, weerspiegelt zich nu éénmaal in het leven van de verenigingen waarin ze rondlopen, dat kan ook niet anders. De vermoeidheid, de uitputting veroorzaakt door een tekort aan ALLES is er de oorzaak van dat “geregeld” een onbestaand begrip is in deze rangen. Je ziet niet direct het nut van regels in wanneer je hoofdbekommernis een snee brood is: droog, beschimmeld, nat, dat is van geen belang, als het maar op te eten is. Je kunt je dan ook wel voorstellen, hoe moeilijk het is om mensen uit de doelgroep (“één van de akeligste woorden die ik ken)rond de tafel te krijgen, op één rij, “neuzen in dezelfde richting”, “en avant, marche” en vooruit. Nee onze mensen zijn niet lui zelfs niet moe, eerder uitgeput naar geest en lichaam met dikwijls maar één ding voor ogen dat het voor hun kinderen beter moet worden.
Dikwijls denk ik dat het dat is wat hen recht houdt.
Dat zij daarvoor, zonder het zelf te weten soms aanhangers van Machiavelli (het doel heiligt de middelen…) lijken, zal hun een zorg wezen…
Er werd mij al meermaals verweten dat begrijpen goedkeuren is, nogmaals dus: IK DENK DAAR ANDERS OVER.
Emmanuella

DE HEMELSTRAAT

De Sint keek en zag dat het goed was. De fabricage draaide op volle toeren. Hij was zo goed geluimd omdat alles zo vlot ging en dus stuurde hij Zwarte Piet met een uitnodiging in de hand naar KIEMMA. Vermits Miek en ik daar nog altijd de dienst uitmaken trokken wij snel onze jassen en onze laarzen aan en vertrokken met Zwarte Piet naar de Hemelstraat in Oranjeland.
Ongehoord, wat wij daar zagen! Maar beste sint toch! Sinterklaas glunderde. “Nooit verwacht, Dames?”.
Inderdaad.
Wij stonden paf.
“Wacht” zei zwarte Piet, “dan zag je dit nog niet!”
Mandarijnen, oh zo groot.
Appelen lekker geel en rood.
Speculaas en marsepein
Tja, wij vonden dat wel fijn.

“Mogen wij”, onze stem piepte . “Wat bedoelen jullie?” baste Zwarte Piet. Hij maaakte ons een beetje bang. “De anderen ook even halen” floepte Miek er op sneltempo uit. “Tuurlijk, Meiske”, ze Sinterklaas, dat lieten wij ons geen tweemaal zeggen.
Emmanuella

HET PAK...

ONS KIEMMA (dit is het voor vandaag)

Ze ziet er goed. Dat kan niemand ontkennen! Ze groeit, ze bloeit, een kind om fier op te zijn. Maar hulp heeft ze nog nodig. HEEL VEEL HULP, financieel en moreel, daarom, laat eens een berichtje achter, het voelt zo fijn aan en vergeet haar rekeningnummer niet:

KIEMMA: 973-0014196-68
of
(IBAN: BE 82 9730 0141 9668)


Emmanuella

GENERATIEKLOOF?

Talitha mailt naar Miek en mij:

Niet verschieten, hoor ... ik heb jullie blog gedeeld met mijn facebook contacten ... Ikke

mijn antwoord:
Zeg maar die contacten van u die kennen toch geen Nederlands? mama

Talitha:
Gij zijt een goei, en waarom zou ik geen nederlandstalige contacten hebben?
Kijk, dit schrijft Frank vanuit Birmanië : "
Bonjour Talitha,
Perfect initiatief Talitha. In het hotel doen we een "Wishing Tree" voor een lokaal weeshuis. Een groot success vorig jaar. »
Hij is directeur in een groot hotel in rangoon (inya lake)

En wij (Miek en ik) maar denken dat we “mee” zijn. Als mijn zoon dit leest, ligt hij in een deuk, hij kent de actoren. ondertussen probeert zijn zuster, hun moeder (tot nader order ben ik dat nog altijd)tussen de soep en de patatten binnen te loodsen in het ideeëngoed van de hedendaagse samenleving. Wat nieuws onder de zon? Zonder problemen, enkele uren “skypen” om ma te overtuigen dat de visie begrepen wordt, nobel is en dies meer, zijn geen aardigheidje.
Maar ma moet ook begrijpen dat “marchanderen”, bijschaven, vallen en opstaan en onderhandelen, tot nader order gangbaar en een normaal onderdeel van het maatschappelijk leven zijn. Omwegen en wegversperringen pareren hoort erbij. Toffe kinderen hoor, al zeg ik het zelf. Ze hebben dan ook een goede opvoeding gekregen, net als hun moeder…
In Vremde zit “mijn partner in crime” die over haar”bende” net hetzelfde denkt. Ze wordt zo nu en dan ook “wat” bijgestuurd.

Het toffe aan ons mannen is (die van Miek en die van mij) dat ze het niet opgeven…ook al zullen ze er soms wel een beetje horendol van worden.
Generatiekloof? Laat me niet lachen… veranderende inzichten, ik twijfel eraan, maar hopelijk komt dat nog wel. Een andere manier van uitdrukken, spreken en aanbrengen, ja, zonder twijfel, maar dat noem ik geen kloof.
Emmanuella

OEI!

Het gevolg van wat ondoordacht mailverkeer en lintmails maken, waar ondergetekende misschien toch wel het grootste “mea culpae” voor moet slagen is dit:

“HALT: wie volgt nog?? knutselactiviteiten sint “, een mail van Marleen, die drie dagen uit circulatie is geweest, zij eindigt met de woorden: “ik weet niet in hoever de anderen er nog uit geraken”. En dan nog al die pdf-bestanden erbij.

Ik ben alles eens gaan nalezen en ik heb een korte samenvatting gemaakt: 1 lijntje. Het leek mij daarna toch ook overzichtelijker. Miek is 10 dagen weggeweest (ik noem haar niet voor niks Madame valies, nietwaar?) Ik moet haar reactie nog horen want het verschil tussen 10 en 3, is 7, weten jullie wel…
Morgenavond hebben we een vergadering voorzien, zo één van vlees en bloed. We zullen één en ander moeten bijschaven.
Emmanuella

PC, NATUURLIJK

“Maar we moeten niet zoveel over en weer lopen (lees vergaderen)”, oppert Jessica.
We moeten wel weten waaraan en waaraf” reageert mijn “kapitaalplan” . “Dat kan toch ook langs de mail?” klinkt het verwondert. “Iris, knikt instemmend, Niek vindt het ook een goed idee, Marleen, de Generaal-majoor, van het Kievitsnest, kijkt even afwachtend maar geeft tenslotte ook haar fiat, nadat ik enthousiast de waarheid verkondigde “dat wij (lees de senioren kneusjes)dat even uit het oog verloren waren.” Ik bekijk Marco (de Koevoet-kok) en stel hem met aandrang de vraag:”jij leest toch wel je mails, Marco”.Hij durft niet liegen (dat siert de man).” Ik vreesde ervoor”, reageert Miek. Zij had al ervaring met Sms-berichten… We besloten om het toch uit te testen en indien er geen reactie van Marco zou komen, voor hem een uitzondering te maken en hem desnoods even te bellen. Vergaderen, afspraken maken per computer, het kan niet op. Ik doe er nog een schepje bovenop, ben ik op de hoogte of niet,”misschien kunnen we allemaal Skype installeren?” Maar zover zijn we dus nog niet.
Wij, Miek en ik, voelen ons “tof”, “cool” en” in”, zo echt mee met de tijd wanneer we na de vergadering naar huis rijden. We zijn zowaar een ietsie pietsie euforisch. Onze kleinkinderen kunnen toch maar geluk hebben met zo’n toffe grootmoeders, zeg nu zelf. Van puur enthousiasme mist Miek de bocht, raken we nogal hevig de borduur en zijn we verplicht om VTB er even bij te halen. Maar zelfs dat kan de pret niet drukken, het enige wat in het water valt is ons gebruikelijk “achterafdrankje” maar ook dat maakt geen verschil meer.
Emmanuella

GESCHIEDENIS (BIS)

In onze eerste brieven vroegen we nog geld of nieuw speelgoed.
Wat mensen onder nieuw verstaan…
Bleek vlug dat Van Daele er volledig naast zat!
Om nog maar te zwijgen over de bijvoeglijke naamwoorden: "trendy”, “cool” of “in”.

"De kinderen zijn groot" (al getrouwd bedoelen ze dan) "en ’t is nog nooit gebruikt" (neen, maar “in” kun je dit onding ook niet noemen!), "de kleinkinderen daar is het niet goed genoeg voor." Begrepen. Maar zeg me dan waarom het voor onze kinderen plots wel een Sinterklaaspak moet zijn?
Ik ben onbeschoft..’t is maar hoe je het bekijkt!
We moeten echt toch dringend af van die vuilnisbakken mentaliteit.

We hebben de term “nieuw speelgoed" MOETEN schrappen.
Meestal geven mensen nu toch wel geld zodat wij onze mensen op hun beurt kunnen laten uitmaken wat de kinderen nu ook eens graag zouden krijgen. Ik hoop nog altijd dat KIEMMA binnen afzienbare tijd (je weet maar nooit) zover zal staan dat haar “gasten” nu ook eens een brief zouden kunnen schrijven. Een persoonlijk verlanglijstje opmaken, niet om alles te krijgen, maar wel om de Sint de kans te geven zijn “fabricagemolen” eens in de juiste richting aan te zetten.
Aan al die sponsors van het eerste uur die juist durfden inschatten waar het met KIEMMA over ging, DANK U!!

Waarom ik dit er nu toch maar weer eens tussen zet?
Dat kunnen jullie wel zelf bedenken…Of vergis ik mij?
Doe wat u niet aan uw kleinkinderen of kinderen geeft, met deze feestdagen, naar de kringloopwinkel. Daar is het op zijn plaats! Onze kinderen krijgen (sommige maar eens in hun leven!) een ECHT PAK van SINTERKLAAS, en niet één dat ergens in een kast is blijven staan...
KIEMMA, DIE LIEVE SCHAT, DANKT U VOOR UW BEGRIP!
Emmanuella

GESCHIEDENIS

Nadat Miek had toegezegd om mee te doen met dit “fantastische” project, zaten we op een “blauwe zondag”(heb j’èm?) bij elkaar. Haar vraag was eenvoudig:”wat wil je, zonder franje”, mijn antwoord was tout court:”nieuw, spiksplinternieuw speelgoed."
Wedervraag: “Wat is dat?” Ze wist van wanten, mijn aanstormende “bankbediende” .
Reactie: “onbeschadigde dozen, nooit door iemand anders aangeraakt dan de verkoper (pardon Sint), volledig intact dus en vooral trendy, hit, cool enz.”
“hm, niet zo makkelijk, dat weet je toch?”
“Maria, dat of niets, ik heb teveel nutteloze miserie gezien, mag het één keer per jaar even ANDERS.” (Ik kan brullen, geloof me maar.)
“Is miserie niet altijd nutteloos?”, ze onderbrak zichzelf:” Enfin, het doet er niet toe. Nieuw dus, dat is het dan, en zo zal het ook zijn.”
Nooit, maar dan ook nooit zijn WIJ van dit principe afgeweken. Ik ben haar nog altijd enorm dankbaar dat ze me toen gevolgd is, want geloof me maar wanneer ik jullie zeg dat dit niet zomaar voor de hand ligt.
Emmanuella

MIJNHEER VAN HOREBEEK

Mijn oudste fan is vast en zeker Mijnheer Van Horebeek. Het lijkt wel de titel van een roman.
Ik heb hem in het echt nooit ontmoet en ik moet dus raden hoe hij eruit ziet.Ik hoop dat zijn kinderen of de kleinkinderen, hem vertellen dat ik hem op het blog heb gezet. Maar ik wil hem toch even speciaal vermelden. Dit jaar deed hij bij zijn “steungeld” een briefje. Niet iets dat we dikwijls tegenkomen, wel leuk en dat is dan zwak uitgedrukt, ik vond het echt fijn! In een moeizaam handschrift schrijft hij:
Mevrouw Emmanuella Van Paemel,
Ik ga heel kort zijn want schrijven is mij niet meer gegeven. Ik ben heel blij dat uw werk goed gaat. Voor veertien dagen heb ik uw dankbriefje nog overlezen. Zolang het nog gaat blijf ik u steunen want mijn leven wordt kort. Dit jaar nog word ik 97 jaar. Mijn lieve vrouw is 96 jaar geworden en vóór 2 jaar gestorven. We hadden een mooi gezin met 4 dochters. We wonen hier sinds 1939. Ik blijf hier alleen achter. Ik word door kinderen – klein- en achterkleinkinderen goed verzorgd, alsook door gezinshulp.
Mijn schrijven moet ik onderbreken. het gaat niet verder,
Mijn beste groeten

Voor hem heb ik dus een speciale bedankingsbrief gemaakt. Ik denk niet dat iemand dat kwalijk kan nemen.
Emmanuella









.

TRIPPEL, TRAPPEL

Op zijn kousenvoeten komt de voorzitter en oprichter van het ENGS (European Network of Green Seniors) de slaapkamer binnen. Hij behoort tot het uiterst selecte gezelschap van mannen die “de” slaapkamer mogen betreden, hij behoort tot “the inner circle” (lang leve pater Versteylen….) diegenen….die in exclusiviteit mijn bed mogen delen… Voilà dat is niet niks zou ik zo denken.
Ik trek mijn rechterooglid even op en mompel zoiets dat klinkt als” mja?”. “Oei”, jij sliep al?”
Net niet, maar de strafste slaappil die ik ken het tv-toestel, werkt bij mij altijd direct.
Hij buigt zich voorover en zegt terwijl er nog vlug een kus op mijn voorhoofd af kan, er loopt net een mail uit Wenen binnen. “mja?” Ik denk, niks bijzonder, niks dat de moeite waard is om te vermelden althans. “Het is voor KIEMMA, hoor.” Ik ben op slag klaar wakker. Birgit wil jullie plaats geven op de homepage van “ Die grüne SeniorInnen”. Niet dat ik veel stortingen uit Wenen verwacht, maar het is mooi meegenomen. Het doet je wat, de eerste buitenlandse reis van “de klein”. Ons KIEMMA toch. Goed mogelijk dat er morgen uit Tallinn ook een aanvraag komt, want met opa ENGS weet je nooit.
Zodoende heb ik deze namiddag Duitse woordenschat en grammatica opgehaald, want ja, een mens wil dan toch ook serieus overkomen. Naar het schijnt heb ik goed gedaan, één van de dagen zal ik eens gaan kijken wat ze er zoal mee heeft uitgespookt, Birgit Meinhard-Schiebel. Ik laat jullie vast en zeker nog iets weten.
Emmanuella

REAGEREN op HET BLOG

Jullie klikken in het blog op: reacties, een venster opent en rechts kun je iets schrijven. Je zet er je naam onder of je blijft anoniem. Het eerste is voor ons leuker, maar voel je niet verplicht.
Je klikt dan aan “anoniem” en vervolgens, reactie publiceren. Jullie mogen gerust de andere wegen bewandelen, maar dit is de meest eenvoudige. Groetjes,
Emmanuella

SCHRIJVEN, SCHRIJVEN, SCHRIJVEN, MAAR!

Bedelbrieven eerste ronde, de tweede in het achterhoofd houden.”Bedelbrieven buren”, is nog een andere categorie. Denk aan de bedankingen. Sommigen kun je maken voor een hele groep, maar er zijn donateurs die je toch even persoonlijk aanpakt. De redenen daarvoor zijn allerlei, je moet daar geen bedragen achter zoeken, want het kan van alles zijn. Reclame maken voor het blog, en bedelen bij “service clubs” om te mogen komen spreken. Oh ja niet te vergeten aanvragen indienen bij Fondsen die projecten uitschrijven. Onvoorstelbaar hoe lang je daaraan werkt. “Helpbrief” voor onze monitors, vlug even tussen door…HEEL GRAAG GEDAAN HOOR MANNEN.
“Persberichten maken” brult mijn dochter vanuit la Douce France, de waslijst aan gegadigden vermeld ze er vlug even bij. Ik twijfel, mensen, daar heb ik ervaring mee, maar pers???
“Gewoon doen, ik kijk het wel even na.”reageert ze snel. Uiteindelijk bekom ik, een lijst aan gegadigden die eens zolang is als wat zij voor ogen had, want ja, eens dat ik eraan begin weet ik niet van ophouden. De aard van het beestje zullen we maar zeggen. je bent wel uren zoet met alles op te zoeken.
Ik heb nog nooit zoveel geschreven voor KIEMMA als dit jaar. Het blog laat ik buiten beschouwing, want dat doe ik gewoon heel graag. Was jullie ook opgevallen?
Als we verdienste naar werken krijgen dan wordt dit kind schatrijk, waarom heb ik daar nu toch zo mijn bedenkingen bij?
Ly, een sympathysante, stuurt mij om half twaalf ’s nachts een dringende SMS dat ik naar “De Stip” moet. Morgen, zet ze er met uitroepingstekens achter, ik moet nog uitvissen wat die stip dan wel mag zijn. Een VTM programma blijkt en daar ga ik met mijn” privé-chauffeur” naar de stadsfeestzaal in Antwerpen,vlug een tekstje geschreven. “U kunt het toch wel van buiten opzeggen?”wordt mij poeslief gevraagd. Natuurlijk wel, daar gaan we dan maar.
De mailtjes naar de medewerkers die tellen we gewoon niet mee. Dan spreek ik nog niet, over het bedelen voor snoepgoed en fruit, het zoeken naar interessante prijzen voor speelgoed en links en rechts wat dingen die verkeerd gelopen zijn even rechtzetten. En er komt nog zoveel meer bij kijken.
Nog nooit heb ik daar bij stilgestaan. Het zal de ouderdom wel zijn, vermoed ik.

DE KAT KWAM WEER…

Onze eerste mailing is nog maar voor de helft gedaan wanneer we bericht krijgen dat Raad en Daad mee “in” de boot springt. Sinterklaas vindt dat een tof idee. Het heeft “effe” geduurd, zal wel te maken hebben met die kat en haar boom… maar we hebben ze nu eindelijk mee aan boord. Het kan de buurtwerkingen maar ten goede komen wanneer ze hun grenzen durven verleggen. En dat durven ze wel, die van achter de Zoo van Antwerpen. Kleinigheidje om over na te denken: automatisch wordt KIEMMA gedwongen haar grenzen ook te verleggen op zich geen probleem, groeipijnen zijn ook geen ramp, maar het kind is nog jong en de schouders nog ietsje te frêle. Er wordt aan gewerkt en ik denk nu continu, tijd brengt raad. Alhoewel, soms lijkt het er eerder op dat de raad er wel is maar de tijd ontbreekt…
Nog vóór de eerste bedelronde volledig de deur uit is roep ik onze enthousiaste verenigingen HALT!toe. 100 kinderen is het voor dit jaar, verder wordt er niet gegaan.

Ik krijg net een mailtje binnen van een overtuigde fan die vindt dat we, jullie geloven het nooit: onze grenzen moeten durven verleggen…..
Ja wadde.
Emmanuella

KIEMMA, I presume...

Op 16 juli is het definitief. De papieren voor Het Fonds van Lydia Chagoll zijn verstuurd. KIEMMA begint aan een volgende fase. Het kind wordt groot en is zonder de minste twijfel op weg naar zelfstandigheid. Zij eist haar plek op en wij spreken vol respect over KIEMMA f.v.; feitelijke vereniging die “als het god belieft” hopelijk zal mogen uitgroeien tot…maar dat is voor later. Beter zou het zijn dat ze overbodig werd, maar ik vrees dat ik deze uitspraak voorlopig zal moeten klasseren onder “wishful thinking”. Ondertussen zijn wij, Miek, ik en de rest, zoals de habitués al wel vermoedden, duchtig Antwerps aan het zomeren.
Emmanuella

VOOR DE GLIMLACH VAN EEN KIND….

De ‘Lydia Chagoll Prijs – Voor een glimlach van een kind’ wordt elk jaar uitgereikt …Zo vindt je het terug op de site van de Koning Boudewijnstichting. Maar ik lees niet verder. “Voor een glimlach van een kind”, de woorden waarmee ik zeven jaar geleden mensen trachtte te overtuigen… In een fonds gegoten. Het doet mij iets. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik weet heel goed dat KIEMMA te klein is om in aanmerking te komen voor de prijs die wordt uitgereikt maar kruimels zijn voor ons al goud waard! En daar maken we wel kans op. “Denk je?”, vraagt “mijn” redacteur “portemonnee”. Ik weet niet waarom, het is zuiver op het gevoel, maar ik moest dit doen! Ik heb maar één antwoord “ja!”. En zie mijn gevoel zat snor en de mensen van het Fonds voelden ons ook aan. Vanaf heden zijn wij opgenomen in de grote familie van het Fonds van Lydia Chagoll. Klop en er zal worden opengedaan, vraag en er zal gegeven worden.
Het is nog waar ook….
Je zou zowaar in sprookjes gaan geloven.
Emmanuella