Toen de krakers (in dit geval de anarchistische bond) beslisten dat het pand terug aan de buurt moest worden gegeven, besloten ze een oproep te doen. Vijf buurtgroepen kwamen erop af en daaruit ontstond: “De Ploeg”, de Anarchistische Bond hief zichzelf op, haar taak zat erop.
De Ploeg zorgde verder voor media-aandacht en hield heel het gegeven in de openbaarheid, de schrijver Manu Claeys gebruikte daar gewillig zijn invloed voor. De Ploeg riep regelmatig op voor kleine betogingen. Ze nam contact op met de paters en die besloten dat de koop met de projectontwikkelaar niet zou doorgaan. Maar ook voor “De Ploeg” was dit een onoverzichtelijke erfenis en zij riepen de hulp in van de Straten Generaal. Samen richtten ze het “Kievitsei” in: een “can- do”-workshop. De buurt reageerde hierop positief en mensen stelden zich kandidaat om mee te helpen om zo te bewijzen dat de buurt leefde en nood had aan een sociale plek waar van alles gebeurde en waar mensen terechtkunnen. Uit deze vergadering werd de vzw Kievitsnest geboren.
De leden van de Bond waren toen al vertrokken op één man na en die stapte ook in de nieuwe vzw.
Er werd besloten om het programma van de anarchisten over te nemen en verder uit te werken:
De hof in de zomer openhouden.
Nu en dan een film te geven
De ruimte vrij te geven om gratis tentoonstellingen in te richten
Buurtcafé in te richten met consumpties aan democratische prijzen(toegankelijk voor iedereen dus) en niet verplicht te consumeren
Muziekavonden in te lassen (dikwijls zijn het try-outs waarvan meestal mag gezegd worden: goedkoop en kwalitatief verantwoord), alles moest laagdrempelig blijven.
En natuurlijk wilde men de kinderwerking, die in gang getrokken was ook verder uitwerken.
De vzw beheert de ruimte verwerkt aanvragen voor activiteiten en begeleidt ze ook.
Vermits geld het grootste probleem is, moet alles draaien op vrijwilligers. Hoelang men deze manier van werken nog kan volhouden? Wie zal het zeggen.
Maar ondertussen bewijst een buurt waarover weer maar eens enkel allerhande “spookverhalen” de ronde doen, hoe leefbaar ze is en vooral, hoe leefbaar ze wil zijn!
Ook al zag men in “het stadhuis” enkel heil komen van kantoren en bouwpromotoren…
Het is wel zo dat de vzw kievitsnest die de buurtwerking uitmaakt zich enkel bezig houdt met de kerk.
Het klooster werd overgelaten aan het DAK (het daklozenactiecomité) maar toen waren de laatste krakers daar al een hele tijd weg .
Emmanuella
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten