KOFFIE?

Er is vanwege de mensen van Alcatel-Lucent geen neerbuigende, betuttelende houding. Er is bij de mensen van De Kievitwerking en het DAK geen slaafse onderworpenheid te bespeuren. Iedereen is benieuwd naar iedereen, vermoed ik.
Betuttelen doen ze met de “oudjes”, lees: Miek en mij.
Het moet gezegd, ik kan het niet ontkennen, wij hebben zo onze manier van vergaderen…converseren en afspraken maken.
Kathleen weet er nu alles van, vermoed ik zo…
Er valt een woord, een punt of een zin en dan dwalen we, Miek en ik dus, soms wel even af, blikken vooruit of herinneren ons,: “weet je nog wel”. Ik weet zeker dat mijn dochter er een punthoofd van zou gekregen hebben. Nu die krijgt dat nogal vlug dus je kunt wel denken hoe het hoofd van Talitha er intussen uitziet… Wel zie je dit bedoel ik nu wanneer Miek en ik aan de praat zijn…
Moedig luisterde Kathleen nog even beleefd naar onze uitspattingen. Toen nam ze met kordate beweging er een groot schrift bij en na de vijfde onderbreking draaide ze een grote bladzijde om, waarvan ik opmerkte dat die helemaal nog niet volgeschreven was. Toen zei ze:” Zo gaat dat niet. Nu gaan we alles eens overlopen vanaf het begin in de juiste volgorde.” Nu voor ons niet gelaten hoor als ze dat zo graag deed, wij dachten dat we al bijna aan het einde waren???
“Kopje Koffie?” Maar zij had nog water. Wij hebben die koffie dan ook maar gelaten voor wat hij was.
Emmanuella

WE WISTEN HET WEL...

We hebben er soms wel eens aan getwijfeld…
We waren niet altijd zo zeker als we lieten uitschijnen…
We waren, och lieve God, ja…
We waren vooral blij en meestal BEKAF.
Vooral dat laatste verbeterde niet met de jaren.
Iemand die dit herkent?
Alles loopt nog niet van een leien dakje en ja soms zijn er misverstanden en die worden dan opgelost. Maar er wordt samengewerkt. Weet u wel in de zin van eendracht maakt macht. De Kievitwerking samen met het DAK. Het DAK en De Kievitwerking samen met KIEMMA en wij alledrie samen op ons beurt, wij hebben een schitterende samenwerking met Alcatel-Lucent. En de manier waarop die samenwerking tot stand komt is gewoon “fijn” in letterlijke en overdrachtelijke zin van het woord.
Twee werelden die even met elkaar in aanraking komen om vast te moeten stellen dat er niet zoveel verschil is tussen mensen wanneer je de bijvoeglijke naamwoorden “arm” en “rijk” even opzij zet.
“What’s in a name” Shakespeare vroeg het zich al af.

Emmanuella

KLAARWAKKER: WOENSDAG 25 NOVEMBER

Kelly van het DAK, heeft een volledige lijst doorgestuurd met de indeling van de kindergroepen. Daarbij heeft ze ook de knutselactiviteiten op rij gezet en er de benodigdheden bijgeschreven.
Ook Het Kievitsnest is in de boeken gedoken en heeft enkele activiteiten op papier uitgewerkt.
Er is een lijst opgemaakt met de materialen waarover ze beschikken en een lijst met die dingen die nog ontbreken.
Het enige dat nog moet afgesproken worden is wie voor wat zal zorgen.
Wie financiert wat? Daar dient KIEMMA natuurlijk voor. Ze vermoedden dat wel, maar ’t is toch een hele geruststelling wanneer het ook nog eens een keer duidelijk bevestigd wordt.
“De Maître”, heeft nog niet beslist of het nu pannenkoeken of wafels zullen worden. Maar 2 dagen later is er een bijeenkomst gepland met de chef van de cafetaria van Alcatell-Lucent en dan zal ook dat item wel even besproken worden. En zo valt alles uiteindelijk in de plooi. Het liep niet altijd zoals wij, Miek en ik het planden, maar de uitkomst is wat ze moet zijn! En daar gaat het tenslotte om.
Ondertussen boort mijn echtgenoot dapper gaatjes in kroonkurken. De man van Miek weet sinds enkele dagen alles van sinterklaasliedjes, kindertekeningen en “solfège” dankzij al de fotokopies die hij voor ons maakt, en dat gaat niet over 2 blaadjes…
Emmanuella

ONTWAAKT…..

En plots schiet iedereen wakker. Moest er niet meer vergadert worden? Inderdaad, maar Miek kreeg maar geen reacties op haar mails en telefoontjes. We konden enkel het beste hopen
Ondertussen liepen onze contacten met Alcatel-Lucent, via Kathleen, wel van een leien dakje. Plots beschikten we over een laadkade. Personeel! Ja, dit lees je goed! Mensen die het speelgoed naar het lokaal brengen waar wij dan ongestoord kunnen werken. Een lokaal dat 2 volle dagen voor ons wordt vrijgehouden en dat naast de feestzaal ligt.
Een groep van 12 vrijwilligers, personeel van het bedrijf staat klaar om mee te helpen.
We kunnen met een gerust hart onze auto’s parkeren in de ondergrondse garage.
Met de lift komen we zo op het verdiep waar we moeten zijn.
Een volledige cafetaria met aanhorigheden staat ter onze beschikking.
Je kunt het zo gek niet bedenken of er wordt gewoon naar een oplossing gezocht.
En last but not least voor Miek en mij, wij zullen dit jaar GEEN koude lijden!
Luxe, zwijg me ervan, maar geloof me, wanneer ik zeg dat het niets te maken heeft met goud en edelstenen.
Miek en ik weten er alles van!
Emmanuella

SPONSORS

Van Den Broeck Leo

Daenen , Wilrijk

Guenter Andrea

Meeusen-Van Hoye, Wilrijk

Van Dienderen-Weyers, Antwerpen

Van Mechelen-De Smedt, Wilrijk

De Raes Emma, Machelen

Cooreman Tony, Wilrijk

Van Horebeeck Jozef, Wilrijk

Leenders M.L., Antwerpen

Bogaerts-Gijsels, Deurne

Fransen Flora en Raf Van Aken, Wilrijk

Dierckx-De Ranter, Wilrijk

Vanhulle-Himschoot, Reet

Claes Lutgardis, Wilrijk

Maris Gerard, Wilrijk

Van Den Hooff-Blauwens, Vremde

De Laet Florent, Wilrijk

Panis-Steenssens, Wilrijk

Haepers Ben, Antwerpen

De Punt Dirk, Vremde

De Geyter Marthe, Vremde

Geerinck Wim, Vremde

Verbert, Wilrijk

Kienen Albert en Astrid

Beel-Hanes, Vremde

Cassauwers Lucie, Wilrijk

De Pooter, Wilrijk

Cleerbout Ludo, Antwerpen

Van Haperen Renild

Knaeps Jo, Merksplas

De Raedt Hilde, Vremde

Pauwels Jules, Deurne

Theuns-Debbaaut, Morstel

Vanhulle-De Smedt, Aartselaar

De Wachter Robert, Mortsel

Herweyers- Van de Velde, Wilrijk

Salens- Lemmens, Vremde

Wyns-Slagmolen, Lier

Vande Wouwer- De Chaffoy, Oostmalle




TOL-natie, Antwerpen

Europese Auxilia vzw, Malle

Congregatie Zusters Vorselaar, Vorselaar

ABC vzw, Mortsel (personeel Agfa-Gevaert)

Bodson Glazenmakers, Vremde

Uitvaartcentrum Smedts (Mark Vermeir)

Sanitair Geerinck, Wilrijk

Café Den Brem, Wilrijk




Logistieke ondersteuning:

KWB St. Bavo, Wilrijk

Parochie St. Bavo



Met onze Speciale dank aan:

ALCATEL-LUCENT

COMPASS -GROUP en Dhr. Marc Janssens

Café De Nieuwe Kroon, Wilrijk

Textiel Bisschop, Wilrijk

TERUG IN DE TIJD

Toen Miek mij op 5 oktober liet weten dat de eerste storting eindelijk binnengekomen was, slaakte ik een zucht van opluchting: “oké, we zijn terug in de running” had ik gereageerd. Zij had het net zo gedacht.
jullie kunnen daar misschien om glimlachen. Maar ieder jaar opnieuw is het bang afwachten of mensen zullen reageren op onze” bede”.
Eens nummer één binnen mag je er zo goed als zeker van zijn dat er andere volgen. Hoewel, een zekerheid is dat nooit.
Wij zijn ons er heel goed van bewust dat alles afhangt van jullie goodwill.
2 dagen later zat er bij mij thuis een overschrijving in de bus, van onze overbuurman, Meneer Van Horebeek.Hij is 95 jaar maar hij las onze brief aandachtig en vond hem belangrijk genoeg om erop in te gaan. Fantastisch toch!
Toen wist ik dat er voor ONZE SINT weer een geweldig jaar voor de deur stond!
Emmanuella

D-DAY

N E S T O R
Ons vijfde kleinkind wordt geboren,
En de wereld staat stil.
KIEMMA uit het oog verloren
Bij de eerste “kindergil”.

Het was 5 november 2009

Zeg nu zelf zo een schoon manneke hebben jullie nog nooit gezien.
Hierna kon ik, zoals Birgit al beloofde, met gerust gemoed, naar Berlijn en omgeving vertrekken.

Emmanuella

LA SUITE

Het DAK wilde persé gezelschapspellen geven. De dozen zagen er ook zeer verleidelijk uit… Miek en ik negeerden de opmerking en we wandelden steeds opnieuw hardnekkig naar de andere kant van het magazijn. Dat zinde de dame in kwestie niet.
Armoede wil niet zeggen dat je geen eigen mening hebt!
Tenslotte ging ze gezwind de “spellenkant” op en daar bleef ze ostentatief staan. Wij konden niet anders dan schoorvoetend volgen. Miek bekeek mij, echt gelukkig was ze niet met de wending, ik nog minder. Tot ik besloot te zeggen waarom wij die kant van de zaak niet wensten te doorlopen. Ons eerste jaar hadden wij, ook op aanraden van onze “ervaringsdeskundigen”, voor de oudere kinderen een mooie, grote doos met gezelschapsspellen. Fiasco tot en met, want die kinderen waren daar absoluut niet gelukkig mee.. “Juist”, reageert Dominique prompt, “heel juist, zoiets doet Sinterklaas niet”, nu konden wij even niet meer volgen, “de echte Sinterklaas, de echte wel te verstaan, brengt een pak dat alleen voor jou en van jou is.” Einde van haar betoog.
Wat ik al jaren verdedig, werd hier in klare, duidelijke taal, door mensen van de doelgroep bevestigt.
Een oef-gevoel kwam over mij. Ik had het altijd geweten en zo aangevoeld en buiten Miek zullen er maar weinig zijn die het ook echt begrepen hebben. Maar het deed goed te weten dat de weg die we indertijd ingeslagen en aangehouden hebben, inderdaad de juiste was, voor onze onderneming, wel te verstaan.
Emmanuella

DE IJZEREN KOLONEL????

Je zou het haar wel niet aangeven als je deze foto ziet, maar geloof me, die lieve oma kan onverbiddelijk zijn (hihihi).
met vriendelijke groeten, Maria,
Emmanuella

DOX

We wandelen rond bij Dox, waar we dankzij Miek, heel hartelijk worden ontvangen. Het is na sluitingsuur en Mevrouw zelf helpt ons rond in de doolhof van de massa speelgoed die de speeltuin van Sinterklaas blijkt te zijn..
De winkel is lekker verwarmd. We hebben het al anders meegemaakt. We worden niet opgejaagd en Mevrouw weet wat prijs, kwaliteit, trendy en budget betekenen. Een heerlijk kopje koffie hoort er ook bij. Zalig hoor.
En wanneer Mevrouw er tweemaal voor zorgt dat een bepaald stuk speelgoed ondanks zijn prijs toch plots in het budget past, kan voor ons de pret niet meer op.
Miek dirigeert haar rangen als een ijzeren kolonel met een vinger op de GRENDEL, in plaats van op de knip. Ze kan poeslief zijn, maar owee als het over budgetten gaat. Dan is er geen lieve moeder met aan te vangen.
Gelukkig maar.
Emmanuella

SPEELGOED

In de loop der jaren hebben wij veel reacties gekregen, fijne, zoals die van jullie maar nog meer kritiek en onbegrip. Het is altijd opnieuw weer waanzinnig om te moeten aanhoren, van mensen die alles hebben, (maar daar waarschijnlijk anders over denken…) wat de redenen zijn waarom zij ons niet steunen. Ongevraagd wordt ons dat altijd weer in geuren en kleuren verteld. Gewoonlijk eindigt zo een betoog dan nog met een mededeling die hoe langer hoe meer opgang maakt en als zeer progressief doorgaat: “ik doe niet aan liefdadigheid”.
Ik ben er nog altijd niet achter gekomen wat daarmee bedoeld wordt en waar betreffende personen, dan wel aan doen…
“Misbruik van vertrouwen” is ook iets waar wij voor moeten oppassen. Wat dat dan ook moge inhouden.
En wanneer ik na vijf jaar maar weer eens een zak vol pluche beestjes aangeboden krijg, met de toevoeging:”zo goed als nieuw, nog nooit gebruikt en we zullen ze zelfs op ons kosten laten kuisen, dat willen we nog wel doen”, kan ik niet anders meer dan met ingehouden woede heel kortaf te zeggen: “NIET VOOR ONZE KINDEREN”. “Niet goed genoeg?” , “Inderdaad.” Beledigd is de gulle schenker wel en bitsig wordt eraan toegevoegd dat ze dan wel naar een andere organisatie zullen gaan die daar heel blij mee zal zijn.
INDERDAAD VUILNISBAKKEN GENOEG IN ANTWERPEN!
En daarmee verwijt ik die werkingen niets, want waarom zou tweedehands persé het equivalent van “rommel” moeten zijn? Wie van ons heeft nog nooit iets herbruikt? Geven wij onze klederen ook niet door? Speelgoed gaat van zus naar broer of naar neef en nicht etc., maar op tijd en stond is er altijd wel iets spiksplinternieuw voorhanden.
En dat is het wat wij ook aan onze kinderen willen geven. Of denkt men nu echt dat arme kinderen het verschil niet zien?
Het is feest en de pakken zijn daar een onderdeel van. Wij kopen voor onze kinderen zelfs geen stockresten. Ook voor onze kinderen brengt Sinterklaas “de hit van’t jaar”!!
Nog een goeie: “ze moeten leren nederig en tevreden zijn met wat ze hebben.”
Al ooit eens geprobeerd om “NIKS”: mooi, uniek en fantastisch te vinden?
Of wat vinden jullie van deze: “zie maar dat je ze niet verwend, misschien krijgen ze nooit meer zoiets. Ze zouden wel eens kunnen denken dat ze dat nu alle jaren gaan krijgen en als dat dan niet is.”
Goed dat ze het dan éénmaal in hun leven hebben gehad, denk ik dan.
Jullie denken dat ik deze onzin ter plekke uitvind?
Geloof me, ik zou er niet kunnen opkomen.

Ik kan jullie verzekeren dat armoede NIET het synoniem is van idioot.
Waarom moeten armen altijd nederigheid leren en tevreden zijn?
Nederigheid, tevredenheid, plezier van het recycleren is het “aardigheidje", de luxe van de rijke en de doorsnee burger. Een uitlating, die mij vóór een paar maanden erg kwalijk werd genomen.
Maar denk er maar eens over na.
Emmanuella

KOMT ER NOG WAT VAN?

Wegens, om, en zo meer, wordt een tweede vergadering steeds weer verschoven. Wanneer er uiteindelijk overeenstemming is zitten we rond tafel met wat men in het Verenigd Koninkrijk “left overs”, noemt. De “oudgedienden”: Dominique, De Maïtre van het DAK, Marleen, Miek en ik, zitten bij elkaar en spreken af wanneer het speelgoed wordt aangekocht. Voor de rest van de festiviteiten kunnen wij in feite niks doen. Ergens verjaarde er nog gauw een schoonmoeder, een concert werd uit het oog verloren, een werkagenda werd overhoop gehaald. Je hoort het ons zo denken: de jeugd van tegenwoordig….
Soms worden we er een beetje moe van, Miek en ik. Daar komt nog bij dat het ex-kloosterpand nog altijd een kraakpand is en blijft tot nader order. Dat is ook geen schande maar het is ’s avonds niet de gezelligste plaats om te vergaderen. Als het dan ook nog een beetje miezerig is buiten dan is de plek daar achter de Zoo van Antwerpen, niet bepaald de tofste plaats om te vertoeven voor twee, zo is het toch, “burgertrutjes”.
We vergaderen onder het schijnsel van één (letterlijk) gloeilamp die regelmatig uitvalt omdat er ergens in het pand iemand even vergeet dat wij daar beneden zitten… Men leeft normaliter ’s avonds “tamelijk donker” in het pand van het DAK, elektriciteitsverbruik is iets wat zeer zuinig mee wordt omgesprongen. In de gerecupereerde kachel branden de gerecupereerde materialen hij geeft gerecupereerde warmte. De vlammen en het knarsen zijn echt. Het geheel is van een dickensiaanse gezelligheid, wat toch ook niet moet onderschat worden. Romantische zielen kunnen hier echt wel van genieten als ze er niet dagdagelijks in moeten zitten wel te verstaan… En natuurlijk heeft de chef wel voor een lekkere kop verse koffie gezorgd.
Met horten en stoten gaat het dit jaar en toch, gek genoeg, het is ook nog nooit zo vlot gegaan.