Ongeveer twee jaar zou het duren vooraleer ik iemand vond die aan die “bizarre” onderneming mee wou werken. Maar de kogel was door de kerk op het ogenblik dat Maria (Miek dus) toezegde. En voilà ze is er nog altijd bij.
Bizar, vond ikzelf het idee niet. Eerder de reactie van mijn omgeving. En dat is tot nu toe in feite nog altijd niet verandert. Maar daar heb ik dit jaar al over verteld. Dat moet ik dus niet herhalen.
Emmanuella
Wij zoeken, kraakvers, nog nooit gebruikt, spiksplinternieuw speelgoed. Dit om Sinterklaasfeesten te geven. De werkingen die wij uitkiezen situeren zich in de armste wijken van Antwerpen. Vluchtelingen, allochtonen, autochtonen, vierde wereld, je vindt er zo wat alles met één gemeenschappelijke noemer: armoede troef. We willen de weg naar een buurthuis, weg ook naar een opvang, duidelijker in de kijker zetten en de drempel verlagen. Emmanuella en Miek
vrijdag 4 december 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten