Totaal aantal pageviews

Wij zoeken, kraakvers, nog nooit gebruikt, spiksplinternieuw speelgoed. Dit om Sinterklaasfeesten te geven. De werkingen die wij uitkiezen situeren zich in de armste wijken van Antwerpen. Vluchtelingen, allochtonen, autochtonen, vierde wereld, je vindt er zo wat alles met één gemeenschappelijke noemer: armoede troef. We willen de weg naar een buurthuis, weg ook naar een opvang, duidelijker in de kijker zetten en de drempel verlagen. Emmanuella en Miek

zaterdag 5 december 2009

BIJNA RAMP!

Even was er paniek!
Achter mij hoor ik een bekende stem zeggen:"Emmanuella, ik vind hier niets meer."

De pakken van de Sint waren van zijn boot gedonderd.Alles door elkaar.
Voor 8O kinderen, die daar staan te drummen, dat is geen lachertje.
Ik schakel mijn “expert noodgevallen” in, (mijn echtgenoot)die met de glimlach de kinderlijst overneemt.
“Rustig maar”, zegt Zwarte Piet.
Sinterklaas overtreft zichzelf en doet of hij het allemaal niet ziet.
Toen bleek dat ,wonder boven wonder (ze bestaan dus nog), de hele pakkenassemblee volgens de listing, vanaf de vijfjarigen correct op elkaar was blijven staan. Een geluk met een ongeluk zullen we dan maar zeggen.
Maar stel je voor, onze kinderen weten met zekerheid: “op is op”.
Een “soldenslogan” waarmee gewiekste marketeers zelfs volwassenen nog het hoofd op hol kunnen jagen. Hoe moet het dan zijn voor kinderen waarvoor dit geen slogan is maar dagdagelijkse realiteit. Kun je wel denken dat wanneer zij opmerken dat volwassenen wat raar staan te doen aan een pakkenhistorie, je die bende niet zo maar in toom kunt houden, met de woorden dat er genoeg is voor iedereen, terwijl zij proefondervindelijk weten dat je zoiets NOOIT MAG GELOVEN!
Hebben is hebben en krijgen is de kunst!Niet als een leuk alternatiefje maar wel als dagdagelijkse overlevingsstrategie.
Ik weet nu EXACT, wat en heksenketel is!
Ik geef het jullie op een briefje: dit overkomt ons geen tweede keer.
Emmanuella

Geen opmerkingen: