Op het einde van de festiviteiten van “De Zomer van Antwerpen” worden we met onze neus op de feiten gedrukt. Er komt een mailtje bij mij binnen van het Kievitsnest waarin voorzichtig wordt gepolst of er ook dit jaar een Sint naar de Kievitwijk komt. De organisatorische afdeling van Kiemma (lees: Miek) stelt mij gerust. Volgens haar blijft er tijd genoeg over om alles te regelen. “Anciens” zoals wij, moet je niet onderschatten.
Zelfkennis siert de mens, niet waar?
Terwijl zij op reis is kan ik misschien al wat contacten leggen voor de feestelijkheden en wat betreft de aankoop van het speelgoed, vóór november kunnen we daar toch niets voor doen. Dus zodra ze van de reis thuis is, schieten we “onverveerd” in actie. Ik vraag haar of ze zich mijn “Berlijn- en Ossi-Duitslandplannen” nog herinnerd?
Toen DE Muur viel was ik erbij met “mijn hebben en houden”, lees: man en kinderen holder de bolder ingepakt omdat ze dit stuk geschiedenis niet mochten missen, dixit mama. En ik wil erbij zijn, 20 jaar later, bij dat Mauernfest, op 9 november 2009. Goed ik kan niet over alles juichen. De Ossi’s beamen dat. Langs de andere kant kun je het alleen maar goedkeuren dat die muur als bouwsel omver werd geworpen. Je kunt niemand “levenslang” geven omdat hij toevallig op een bepaalde plek werd geboren. Vele ingebeelde muren moeten ook nog gesloopt worden. Maar dat weten we allemaal even goed.
Ze bekijkt mij wantrouwig, met een blik in de ogen van “is het haar ernst?”.
Oh yes, it is…
Dat mensen aan mijn reisintenties twijfelen, daar heb ik het volste begrip voor. Maar zo nu en dan voer ik mijn plannen wèl uit ….De eerste schok is nog niet voorbij of ze komt te weten dat ik ook nog eens drie keer langer wegblijf dan mijn gemiddelde uitheemse tochten.
Zestigers, je hebt er niets dan last mee! En wij kunnen het weten….
Emmanuella
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten