Emmanuella
dinsdag 27 oktober 2009
ENTRE PARENTHESE
Kinderen,
Je hebt ze in alle maten, soorten en gewichten. Je hebt die van een ander en dan zijn er nog die van jezelf. Je hebt” kleinkinderen” en je hebt er ook grote… je hebt ze ook nog eens in alle kleuren. Ik overdrijf niet. Ik ken mensen zoals u en ik die chocolade-, en melk- en koffiekleurtjes bij hen aan tafel of in de speelbox hebben zitten. Bij ons thuis zitten er zelf met de “franse slag”. Die leven als god in frankrijk, en waarom ook niet.
“Die kinderen van ons, die zijn uit een speciaal soort hout gesneden”. We hebben het al dikwijls tegen elkaar gezegd
Ik nip eens aan mijn port en Miek aan haar wit wijntje. “Zalige kinderen toch, zo kunnen ze er geen meer maken”, mijmeren we luidop. Ons goed bewust van onze kwaliteiten.
Ik bedenk nu, dat we gewoonlijk wel vergeten om het hun te vertellen ook, hoe we over hen denken, wat met deze is rechtgezet als ze tenminste niet vergeten om het blog zo nu en dan te raadplegen. Wij, Miek en ik, weten als geen ander wat hun “mankementjes” zijn, maar dat is dan ons geheim.
Fans van het eerste uur die ons al zo dikwijls hebben geholpen. En het zal ook wel niet altijd zo leuk geweest zijn. Ik vond echt dat we hen eens in “ the picture” mochten zetten.
Emmanuella
Je hebt ze in alle maten, soorten en gewichten. Je hebt die van een ander en dan zijn er nog die van jezelf. Je hebt” kleinkinderen” en je hebt er ook grote… je hebt ze ook nog eens in alle kleuren. Ik overdrijf niet. Ik ken mensen zoals u en ik die chocolade-, en melk- en koffiekleurtjes bij hen aan tafel of in de speelbox hebben zitten. Bij ons thuis zitten er zelf met de “franse slag”. Die leven als god in frankrijk, en waarom ook niet.
“Die kinderen van ons, die zijn uit een speciaal soort hout gesneden”. We hebben het al dikwijls tegen elkaar gezegd
Ik nip eens aan mijn port en Miek aan haar wit wijntje. “Zalige kinderen toch, zo kunnen ze er geen meer maken”, mijmeren we luidop. Ons goed bewust van onze kwaliteiten.
Ik bedenk nu, dat we gewoonlijk wel vergeten om het hun te vertellen ook, hoe we over hen denken, wat met deze is rechtgezet als ze tenminste niet vergeten om het blog zo nu en dan te raadplegen. Wij, Miek en ik, weten als geen ander wat hun “mankementjes” zijn, maar dat is dan ons geheim.
Fans van het eerste uur die ons al zo dikwijls hebben geholpen. En het zal ook wel niet altijd zo leuk geweest zijn. Ik vond echt dat we hen eens in “ the picture” mochten zetten.
Emmanuella
HELGER, BIRGIT EN TALITHA
Mijn zoon, notabene, juist hij, begrijpt het probleem niet: “Moeder, iedereen kan toch enkel maar genieten van de comfortabele omstandigheden die hier geboden worden?? Met unanimiteit van stemmen is dit voorstel zonder dralen aangenomen! Last van wat paternalisme misschien?”
Ik schaam mij diep.
Maar Birgit komt ertussen, want zij begrijpt het wel. Het is een opluchting om te ontdekken dat ik misschien toch nog ergens integer ben…Alleen vind ook zij dat ik niet uit het
oog mag verliezen dat we hier met een kinderfeest bezig zijn. Plezier op tijd en stond zonder meer, moet kunnen, het zijn mijn woorden die aangehaald worden, daar was het toch om begonnen, of had zij dat verkeerd begrepen?
Zestig plussers!
Gelukkig heb ik kinderen die mijn geheugen zo nu en dan weer opfrissen…
Talitha krijgt ondertussen in Frankrijk op tijd van 48 uur, 17 mails binnen van haar moeder. Dan heeft ze nog geluk gehad dat ik ondertussen even ging betogen en dat ik onze bedelbrieven nog moest opstellen, anders waren het er nog meer geweest. Ze gaan allemaal over het blog. Eerst geraak ik er niet op, dan wel weer. Dan is er een probleem met prentjes, maar dat los ik dan op mijn manier op. Alles slaat tilt. Ik weet niet wat er fout gaat. Ze laat haar moeder maar razen. De gedachte: baat het niet, dan schaadt het niet, zal waarschijnlijk de bovenhand hebben gehaald. Maar wanneer ik haar een mailtje stuur of we niet beter een nieuw blog opstarten, reageert ze onmiddellijk!
“Neen, moeder”, gilt ze vanuit Frankrijk,”dan blijven we bezig!” Ook zij herinnert zich vorig jaar nog. En ik kan hardnekkig blijven doorzagen eens dat ik begin…
Emmanuella
Ik schaam mij diep.
Maar Birgit komt ertussen, want zij begrijpt het wel. Het is een opluchting om te ontdekken dat ik misschien toch nog ergens integer ben…Alleen vind ook zij dat ik niet uit het
oog mag verliezen dat we hier met een kinderfeest bezig zijn. Plezier op tijd en stond zonder meer, moet kunnen, het zijn mijn woorden die aangehaald worden, daar was het toch om begonnen, of had zij dat verkeerd begrepen?
Zestig plussers!
Gelukkig heb ik kinderen die mijn geheugen zo nu en dan weer opfrissen…
Talitha krijgt ondertussen in Frankrijk op tijd van 48 uur, 17 mails binnen van haar moeder. Dan heeft ze nog geluk gehad dat ik ondertussen even ging betogen en dat ik onze bedelbrieven nog moest opstellen, anders waren het er nog meer geweest. Ze gaan allemaal over het blog. Eerst geraak ik er niet op, dan wel weer. Dan is er een probleem met prentjes, maar dat los ik dan op mijn manier op. Alles slaat tilt. Ik weet niet wat er fout gaat. Ze laat haar moeder maar razen. De gedachte: baat het niet, dan schaadt het niet, zal waarschijnlijk de bovenhand hebben gehaald. Maar wanneer ik haar een mailtje stuur of we niet beter een nieuw blog opstarten, reageert ze onmiddellijk!
“Neen, moeder”, gilt ze vanuit Frankrijk,”dan blijven we bezig!” Ook zij herinnert zich vorig jaar nog. En ik kan hardnekkig blijven doorzagen eens dat ik begin…
Emmanuella
KATHLEEN
Miek stelt voor om eens bij haar dochter,Kathleen te rade te gaan. Misschien mogen we wel de refter gebruiken van Alcatel-Lucent, de overbuurfirma. Kathleen werkt bij Alcatel en zou misschien wel een goed woordje voor ons kunnen doen.” Maar”, voegt Miek eraan toe:“ik beloof niks. Wat denken jullie ervan?”
Het Kievitsnest denkt dat dit voor de kinderen wel eens een “geweldige” ervaring zou kunnen zijn. Natuurlijk is het tof wanneer Sinterklaas en Zwarte Piet jouw leefomgeving meer dan goed genoeg vinden om met een bezoek te vereren! Maar goed genoeg bevonden, om als gast nog wel, uitgenodigd te worden in zo een mooie, moderne gebouwen door de Sint en zijn gevolg, god, dan moet je toch wel heel speciaal zijn, denk je ook niet? Het DAK aanvaardt ook gretig het voorstel zij het met misschien lichtelijk andere accenten in de motivatie:
de werken zullen het feestje niet hinderen en het feestje de werken niet. Praktisch en deugdelijk tegelijk. Of niet?
Miek belt.
Kathleen schiet in actie.
Het resultaat is een lichte, warme, droge, grote ruimte en de ondersteuning van een vrijwilligersploeg van Alcatel-Lucent. Sanitaire voorzieningen en een keuken, met en schat van een chef die beloofd onze DAK-chef bij te staan. Enthousiast zegt ze dat we mogen vragen wat we willen, als het enigszins haalbaar is kan er voor heel veel worden gezorgd.
Soms is het te mooi om waar te zijn.
Sprookjes bestaan niet en geloven is al lang uit de mode...En hoe gelukkig ik er nu ook mee ben, op het ogenblik zelf was ik dat niet.
Ik lijk wel een koppig kind dat zijn nukken krijgt.
Achteraf beschouwd is het waarschijnlijk vermoeidheid geweest, maar daar heeft niemand een boodschap aan.
Ondertussen had Maria heel rustig mijn bedankingsbriefje aan Alcatel-Lucent onderschept. Het bleek ietwat agressief. Een quota waar ik het nog helemaal niet mee eens ben, maar toch.
Toen ik haar herwerkte versie las moest ik toegeven dat de geest correct bewaard was gebleven maar dat de toon inderdaad veeeeeeel beter en aangenamer was.
Met mijn oprechte verontschuldigingen aan Kathleen die ik onder geen voorwaarde heb willen bruuskeren, maar die misschien toch wel even geschrokken is. Terwijl dat helemaal niet mijn bedoeling was.
Emmanuella
Het Kievitsnest denkt dat dit voor de kinderen wel eens een “geweldige” ervaring zou kunnen zijn. Natuurlijk is het tof wanneer Sinterklaas en Zwarte Piet jouw leefomgeving meer dan goed genoeg vinden om met een bezoek te vereren! Maar goed genoeg bevonden, om als gast nog wel, uitgenodigd te worden in zo een mooie, moderne gebouwen door de Sint en zijn gevolg, god, dan moet je toch wel heel speciaal zijn, denk je ook niet? Het DAK aanvaardt ook gretig het voorstel zij het met misschien lichtelijk andere accenten in de motivatie:
de werken zullen het feestje niet hinderen en het feestje de werken niet. Praktisch en deugdelijk tegelijk. Of niet?
Miek belt.
Kathleen schiet in actie.
Het resultaat is een lichte, warme, droge, grote ruimte en de ondersteuning van een vrijwilligersploeg van Alcatel-Lucent. Sanitaire voorzieningen en een keuken, met en schat van een chef die beloofd onze DAK-chef bij te staan. Enthousiast zegt ze dat we mogen vragen wat we willen, als het enigszins haalbaar is kan er voor heel veel worden gezorgd.
Soms is het te mooi om waar te zijn.
Sprookjes bestaan niet en geloven is al lang uit de mode...En hoe gelukkig ik er nu ook mee ben, op het ogenblik zelf was ik dat niet.
Ik lijk wel een koppig kind dat zijn nukken krijgt.
Achteraf beschouwd is het waarschijnlijk vermoeidheid geweest, maar daar heeft niemand een boodschap aan.
Ondertussen had Maria heel rustig mijn bedankingsbriefje aan Alcatel-Lucent onderschept. Het bleek ietwat agressief. Een quota waar ik het nog helemaal niet mee eens ben, maar toch.
Toen ik haar herwerkte versie las moest ik toegeven dat de geest correct bewaard was gebleven maar dat de toon inderdaad veeeeeeel beter en aangenamer was.
Met mijn oprechte verontschuldigingen aan Kathleen die ik onder geen voorwaarde heb willen bruuskeren, maar die misschien toch wel even geschrokken is. Terwijl dat helemaal niet mijn bedoeling was.
Emmanuella
DONDERDAG 8 OKTOBER
Wat een dynamische vergadering!
De twee werkingen hebben goed nagedacht over wat zij beschouwen als een echt Sinterklaasfeest voor de kinderen. Experten zonder weerga, daar twijfelt niemand aan. Eén voor één worden mijn voorstellen van tafel geveegd. Ik was beter samen met Miek gaan dobberen op de IJszee (of toch zoiets). Wij, Miek en ik, lijken “De Lange Wapper” wel en zij, Het DAK en Kievitsnest, “Ademloos”. (Plaatselijke humor.) Enkel de” muziekman” van vorig jaar (Guido), en of het toch wel degelijk dezelfde Sint en Piet zijn, die terugkomen? Overleven hun tornado. Waarom zouden ze met minder doen als je het “authentieke black and white duo” ook kunt krijgen? De drie heren hebben blijkbaar veel indruk gemaakt.
Probleempje, in november starten de aanpassingswerken, van de feestzaal (de voormalige refter van het klooster). De elektriciteit is ontoereikend en onveilig. De verwarming stelt problemen. Er gaat zowaar een rilling door mij heen, ik herinner mij…
Een lekje hier, een lekje daar en nog zo het één en ander.
Vermits het Daklozenactiecomitee alles zelf moet doen en ook zelf de nodige fondsen moet zien te bemachtigen is het nog maar een vraag hoe de zaal er op 2 december zal uitzien. De kerk is een alternatief maar ook daar stelt zich de vraag: verwarming, hoe krijgen we dat nog voor elkaar zonder ons in de schulden te steken?
Emmanuella
De twee werkingen hebben goed nagedacht over wat zij beschouwen als een echt Sinterklaasfeest voor de kinderen. Experten zonder weerga, daar twijfelt niemand aan. Eén voor één worden mijn voorstellen van tafel geveegd. Ik was beter samen met Miek gaan dobberen op de IJszee (of toch zoiets). Wij, Miek en ik, lijken “De Lange Wapper” wel en zij, Het DAK en Kievitsnest, “Ademloos”. (Plaatselijke humor.) Enkel de” muziekman” van vorig jaar (Guido), en of het toch wel degelijk dezelfde Sint en Piet zijn, die terugkomen? Overleven hun tornado. Waarom zouden ze met minder doen als je het “authentieke black and white duo” ook kunt krijgen? De drie heren hebben blijkbaar veel indruk gemaakt.
Probleempje, in november starten de aanpassingswerken, van de feestzaal (de voormalige refter van het klooster). De elektriciteit is ontoereikend en onveilig. De verwarming stelt problemen. Er gaat zowaar een rilling door mij heen, ik herinner mij…
Een lekje hier, een lekje daar en nog zo het één en ander.
Vermits het Daklozenactiecomitee alles zelf moet doen en ook zelf de nodige fondsen moet zien te bemachtigen is het nog maar een vraag hoe de zaal er op 2 december zal uitzien. De kerk is een alternatief maar ook daar stelt zich de vraag: verwarming, hoe krijgen we dat nog voor elkaar zonder ons in de schulden te steken?
Emmanuella
maandag 26 oktober 2009
VERGADEREN???
“Maria, wanneer ben je weg, wanneer ben je terug, kijk eens na in je agenda, welke data zijn er nog vrij, we proberen een vergadering te beleggen zodra je thuis bent en het speelgoed proberen we nog aan te kopen vóór ik weg ben.”
Bij het kievitsnest zijn er geen problemen.
Het DAK jubelt: voor onze kinderen, dan kun je altijd op ons rekenen . Die waren er dus ook niet erg gerust in dat we terug zouden komen, aan de toon te horen.
Oh ja, vanwege het DAK: jullie zijn toch niet vergeten dat Dominique eind november vertrekt naar…
Maria zucht:’het lijkt wel een ziekte dit jaar en nog besmettelijk ook.”
Moet zij juist zeggen “Madame valies”.
Emmanuella
VAKANTIE
Op het einde van de festiviteiten van “De Zomer van Antwerpen” worden we met onze neus op de feiten gedrukt. Er komt een mailtje bij mij binnen van het Kievitsnest waarin voorzichtig wordt gepolst of er ook dit jaar een Sint naar de Kievitwijk komt. De organisatorische afdeling van Kiemma (lees: Miek) stelt mij gerust. Volgens haar blijft er tijd genoeg over om alles te regelen. “Anciens” zoals wij, moet je niet onderschatten.
Zelfkennis siert de mens, niet waar?
Terwijl zij op reis is kan ik misschien al wat contacten leggen voor de feestelijkheden en wat betreft de aankoop van het speelgoed, vóór november kunnen we daar toch niets voor doen. Dus zodra ze van de reis thuis is, schieten we “onverveerd” in actie. Ik vraag haar of ze zich mijn “Berlijn- en Ossi-Duitslandplannen” nog herinnerd?
Toen DE Muur viel was ik erbij met “mijn hebben en houden”, lees: man en kinderen holder de bolder ingepakt omdat ze dit stuk geschiedenis niet mochten missen, dixit mama. En ik wil erbij zijn, 20 jaar later, bij dat Mauernfest, op 9 november 2009. Goed ik kan niet over alles juichen. De Ossi’s beamen dat. Langs de andere kant kun je het alleen maar goedkeuren dat die muur als bouwsel omver werd geworpen. Je kunt niemand “levenslang” geven omdat hij toevallig op een bepaalde plek werd geboren. Vele ingebeelde muren moeten ook nog gesloopt worden. Maar dat weten we allemaal even goed.
Ze bekijkt mij wantrouwig, met een blik in de ogen van “is het haar ernst?”.
Oh yes, it is…
Dat mensen aan mijn reisintenties twijfelen, daar heb ik het volste begrip voor. Maar zo nu en dan voer ik mijn plannen wèl uit ….De eerste schok is nog niet voorbij of ze komt te weten dat ik ook nog eens drie keer langer wegblijf dan mijn gemiddelde uitheemse tochten.
Zestigers, je hebt er niets dan last mee! En wij kunnen het weten….
Emmanuella
Zelfkennis siert de mens, niet waar?
Terwijl zij op reis is kan ik misschien al wat contacten leggen voor de feestelijkheden en wat betreft de aankoop van het speelgoed, vóór november kunnen we daar toch niets voor doen. Dus zodra ze van de reis thuis is, schieten we “onverveerd” in actie. Ik vraag haar of ze zich mijn “Berlijn- en Ossi-Duitslandplannen” nog herinnerd?
Toen DE Muur viel was ik erbij met “mijn hebben en houden”, lees: man en kinderen holder de bolder ingepakt omdat ze dit stuk geschiedenis niet mochten missen, dixit mama. En ik wil erbij zijn, 20 jaar later, bij dat Mauernfest, op 9 november 2009. Goed ik kan niet over alles juichen. De Ossi’s beamen dat. Langs de andere kant kun je het alleen maar goedkeuren dat die muur als bouwsel omver werd geworpen. Je kunt niemand “levenslang” geven omdat hij toevallig op een bepaalde plek werd geboren. Vele ingebeelde muren moeten ook nog gesloopt worden. Maar dat weten we allemaal even goed.
Ze bekijkt mij wantrouwig, met een blik in de ogen van “is het haar ernst?”.
Oh yes, it is…
Dat mensen aan mijn reisintenties twijfelen, daar heb ik het volste begrip voor. Maar zo nu en dan voer ik mijn plannen wèl uit ….De eerste schok is nog niet voorbij of ze komt te weten dat ik ook nog eens drie keer langer wegblijf dan mijn gemiddelde uitheemse tochten.
Zestigers, je hebt er niets dan last mee! En wij kunnen het weten….
Emmanuella
DE HISTORIEK VAN DIT JAAR
Het hoort erbij. Het is traditie geworden.
De data boven de artikels en de data onderaan,waar staat:gepubliceerd door Emmanuella en Miek op..., zet blogger er zelf bij. Dat is de reële publicatiedatum.
Dan krijg je de kader met de titel en dan zul je zien dat er onder één en dezelfde publicatiedatum wel verschillende artikels staan. Dat wil gewoon zeggen dat ik die bepaalde dag naarstig gewerkt heb...Ik deel die teksten op in verschillende stukken om het blog leesbaar te houden.
Soms staat er in het artikel een datum, dan verwijst die naar het tijdstip dat iets voorviel.
Waarom ik dit publiceer? Omdat er mensen waren die het niet duidelijk vonden.
Emmanuella
De data boven de artikels en de data onderaan,waar staat:gepubliceerd door Emmanuella en Miek op..., zet blogger er zelf bij. Dat is de reële publicatiedatum.
Dan krijg je de kader met de titel en dan zul je zien dat er onder één en dezelfde publicatiedatum wel verschillende artikels staan. Dat wil gewoon zeggen dat ik die bepaalde dag naarstig gewerkt heb...Ik deel die teksten op in verschillende stukken om het blog leesbaar te houden.
Soms staat er in het artikel een datum, dan verwijst die naar het tijdstip dat iets voorviel.
Waarom ik dit publiceer? Omdat er mensen waren die het niet duidelijk vonden.
Emmanuella
dinsdag 13 oktober 2009
SEVERN SUZUKI
http://www.youtube.com/watch?v=TQmz6Rbpnu0
Vorig jaar was het een lied van Pierre Perret, weten jullie nog wel? Lily.
Dit jaar is het een meisje van vlees en bloed. Beide items zijn gelijkwaardig.
Ze stemmen tot nadenken, wat we, wees nu eerlijk, veel te weinig doen.
Luister maar eens naar haar.
Emmanuella
Vorig jaar was het een lied van Pierre Perret, weten jullie nog wel? Lily.
Dit jaar is het een meisje van vlees en bloed. Beide items zijn gelijkwaardig.
Ze stemmen tot nadenken, wat we, wees nu eerlijk, veel te weinig doen.
Luister maar eens naar haar.
Emmanuella
vrijdag 9 oktober 2009
DE GESCHIEDENIS....
vr 09/10/2009 - 09:36 De Vlaamse televisiefiguur Felice is overleden aan een hartinfarct. Dat meldt zijn manager. Hij was pas 55 jaar geworden.
Vorig jaar zat ik ook achter mijn pc aan het blog te werken, toen het bericht van Wannes, binnenrolde.
Ik vind het niet meer dan normaal dat ik ook nu eventjes gas terug neem om de getroffen familie en vrienden van Dré Steemans, mijn oprechte deelneming te betuigen.
Emmanuella
Vorig jaar zat ik ook achter mijn pc aan het blog te werken, toen het bericht van Wannes, binnenrolde.
Ik vind het niet meer dan normaal dat ik ook nu eventjes gas terug neem om de getroffen familie en vrienden van Dré Steemans, mijn oprechte deelneming te betuigen.
Emmanuella
Abonneren op:
Posts (Atom)
