KIJK

In grote getale kwamen ze kijken en luisteren. Eerst afwachtend, dan geboeid, tof publiek, daar waren wij, Miek en ik, het volmondig over eens…
De eerste graad, de tweede en de derde. De studenten uit beroeps en die uit het technisch.
Allemaal één en al aandacht, een beetje achterdochtig in het begin misschien??? Waarom ook niet. Maar uiteindelijk wel overtuigd dat een glimlach toveren op een kindergelaat ook wel eens nuttig, zelfs noodzakelijk kan zijn….
Hip, hip hoera, voor de jeugd van tegenwoordig, wat anderen ook mogen beweren.
Emmanuella

VASTENPROJECT

En zo komt het dat ik op dinsdag 29 januari om half zeven (ja, ’s morgens) naar Wilrijk rij om Emmanuella op te pikken en richting Heist-op-den-Berg te vertrekken.Al voor 8 uur zijn we terplaatse en worden ontvangen door Jan en later ook door de directeur. Alles wordt voor ons klaargezet en om 8.25 uur stipt zit onze eerste groep in de leerlingenrefter: ongeveer 80 leerlingen. Die dag zullen we zes keer een volle refter moeten toespreken. We staan versteld van het fantastische publiek: leerlingen die gedurende 50 min luisteren naar een vastenproject, niet voor Afrika, niets groots of beroemd maar heel gewoon voor arme kinderen uit Antwerpen.Erg onder de indruk van deze leerlingen en ook van hun leraars rijden we ’s avonds naar huis waar Emmanuella onmiddellijk terug aan het werk slaat om de fotoreportage uit te breiden.Donderdag, 31 januari zijn we terug van de partij. Weer wachten ons grote groepen op en weer zijn deze zes voorstellingen in onze ogen een groot succes want we slagen erin de leerlingen te boeien.En nu, vanaf 11 februari start de vastenactie, en zullen deze jongens en enkele meisjes proberen om voor ons project zoveel mogelijk te verkopen. We duimen en hopen op een reuzeverkoop. Alles hangt van deze jeugd af.Maar toch nu reeds: onze echt gemeende dank aan deze leerlingen en deze leraars en deze school : Sint-Lambertusinstituut uit Heist-op-den-Berg
Miek

LANG VERWACHT

Onverwachte hulp



Toen half december Helger ons vroeg om volgend jaar het “Kievitsnest” te sponsoren bij hun Sint-Niklaasfeest was voor ons hiermee de start gelegd voor een nieuw werkjaar. We hadden nu ruimschoots de tijd om met de vrijwilligers van het “Kievitsnest “ kennis te maken en om onze sponsortocht rustig voor te bereiden. Tenminste, dat dachten we toch. Maar dat was buiten Jan Pauwels gerekend. (Jan geeft les in het Sint-Lambertusinstituut, is begeleider en lid van de werkgroep schoolpastoraal)Rond 18 december kreeg ik telefoon van Jan met de vraag of we nog steeds een Sint-Niklaasfeest sponsorden en of we nog sponsors nodig hadden?Ik was even perplex, maar antwoordde dan toch vlug positief, alle hulp was welkom.Het kan niet anders dan dat Sint-Niklaas himself zich ermee gemoeid had. Eerst komt een vraag om hulp van Helger en enkele dagen later komt er spontaan een aanbod.Toen kwam alles in een stroomversnelling. Op 8 januari reed ik naar Heist-op-den-Berg om kennis te maken met het team van schoolpastoraal en de vragen en mogelijkheden te bespreken. Dezelfde avond hadden Emmanuella en ik reeds een eerste afspraak met Monique en Linda van het “Kievitsnest” in de Provinciestraat.De eerste afspraken werden gemaakt en op woensdag 23 januari kwam Jan samen met enkele leraren van het team naar Antwerpen. Ze bezochten het Kievitsnest en de omgeving, maakten foto’s, voerden gesprekken en legden de basis voor een verdere samenwerking.Nu hadden we nog 5 dagen om alles voor te bereiden: een fotoreportage maken, en een voorstelling voor 50 minuten uitwerken. Maar dat is voor ons natuurlijk klein brood.
Miek

EFFKES EEN VERSLAG VAN MIEK

Het komt eraan ze heeft het beloofd, maar geloof het of niet, het gaat bij ons soms (letterlijk) even tussen de soep en de patatten door. Hoe zit dat juist met die uitdrukking “een rustige oude dag”? Dag Jan, wij hebben er nog niets van gezien! En nu maar even wachten op Miek.

Emmanuella

START?

En zie een stem uit de hemel zei:”deze is mijn welbeminde zoon, luister naar hem”. (vrij naar Mattheus(3:17)Wat doe je dan als goedgedrilde moeder, denk je?Juist.“Doe jij eigenlijk nog iets”, vroeg de “welbeminde”. De moeder reageerde op een friszurig toontje:”je bedoelt?” en ze dacht bij zichzelf, “snotneus”. Zoonlief, ook niet van gisteren, corrigeerde zichzelf:”ik bedoel, doen jullie, jij en Maria, nog iets voor die Sinterklaasfeesten of zijn jullie ermee gestopt?” Zo was de kogel weer door de kerk…(min of meer letterlijk, dit jaar..) Gestopt waren we helemaal niet, we hadden het alleen wat rustiger aan gedaan vorig jaar. Lees hieronder.Ik kon hem naar waarheid vertellen dat we helemaal niet de bedoeling hadden om te stoppen maar dat we nog niet wisten naar wie we in 2008 zouden gaan. Hij wist het wel. Dat was ook weeral een probleem minder… Handig hoor, zo’n stel kinderen dat je met raad en daad bijstaat, Miek heeft er ook zo twee… Ik belde haar op, “Maria, “De Kievit” zou wel eens een project voor ons kunnen zijn, wat denk je?”
Emmanuella

YouTube - Pierre Perret - Lili

YouTube - Pierre Perret - Lili

KLIK ERGENS OP PIERRE PERET OF ZO EN JE KUNT HET LIEDJE BELUISTEREN EN BEKIJKEN. GEWOON EVEN DOEN.
Emmanuella

LILY (DE TEKST)

Mij toegezonden door Talitha, het voorbije week-end. Te laat dus. Maar zo toepasselijk dat ik besluit het blog helemaal te herschikken. Vraagt een beetje werk, maar het is de moeite waarde vind ik.

On la trouvait plutôt jolie, Lily
Elle arrivait des Somalies Lily
Dans un bateau plein d'émigrés
Qui venaient tous de leur plein gré
Vider les poubelles à Paris
Elle croyait qu'on était égaux Lily
Au pays de Voltaire et d'Hugo Lily
Mais pour Debussy en revanche
Il faut deux noires pour une blanche
Ça fait un sacré distinguo
Elle aimait tant la liberté Lily
Elle rêvait de fraternité Lily
Un hôtelier rue Secrétan
Lui a précisé en arrivant
Qu'on ne recevait que des Blancs
Elle a déchargé des cageots Lily
Elle s'est tapé les sales boulots Lily
Elle crie pour vendre des choux-fleurs
Dans la rue ses frères de couleurL'accompagnent au marteau-piqueur
Et quand on l'appelait Blanche-Neige Lily
Elle se laissait plus prendre au piège Lily
Elle trouvait ça très amusant
Même s'il fallait serrer les dents
Ils auraient été trop contents
Elle aima un beau blond frisé Lily
Qui était tout prêt à l'épouser Lily
Mais la belle-famille lui dit nous
Ne sommes pas racistes pour deux sous
Mais on veut pas de ça chez nous
Elle a essayé l'Amérique Lily
Ce grand pays démocratique Lily
Elle aurait pas cru sans le voir
Que la couleur du désespoir
Là-bas aussi ce fût le noir
Mais dans un meeting à Memphis Lily
Elle a vu Angela Davis Lily
Qui lui dit viens ma petite soeur
En s'unissant on a moins peur
Des loups qui guettent le trappeur
Et c'est pour conjurer sa peur Lily
Qu'elle lève aussi un poing rageur Lily
Au milieu de tous ces gugus
Qui foutent le feu aux autobus
Interdits aux gens de couleur
Mais dans ton combat quotidien Lily
Tu connaîtras un type bien Lily
Et l'enfant qui naîtra un jour
Aura la couleur de l'amour
Contre laquelle on ne peut rien
On la trouvait plutôt jolie, Lily
Elle arrivait des Somalies Lily
Dans un bateau plein d'émigrés
Qui venaient tous de leur plein gré
Vider les poubelles à Paris.
Pierre PERRET

HET VERVOLG: EEN KREET UIT AFRIKA

Lilly woont in Antwerpen en werkt hier als poetshulp.
Al verscheidene jaren, “helemaal alleen op haar eentje”, slaagt ze erin om maandelijks een pakket klaar te “stomen” dat ze dan meegeeft met een boot die onze haven aandoet.
De Sint stond paf van zoveel doorzettingsvermogen en toen ze haar moed bijeenraapte en een brief schreef aan die “witte man met zijn zwarte knecht” twijfelde hij er ook geen moment aan om haar daadwerkelijk bij te springen. De sint oordeelde dat ook de kinderen in Afrika niet mochten vergeten worden. Dus…lieve Dames en Heren, in 2007 bezorgden wij Afrikaanse ukkepukken, pakjes die nu eens niet bijeengeraapt werden op een vuilnisbelt! Zodoende gulle sponsors, was er vorig jaar dan ook geen sinterklaasfeest in Antwerpen maar wel een overdonderend Afrikaans applaus voor een grote doos, volgestouwd met kinderspeelgoed. Wij vroegen nu eens GEEN geld, we hadden nog een restje over dat we integraal aan dit project besteden. Wij durven hopen dat het jullie goedkeuring wegdraagt en dat het jullie enthousiasme naar dit jaar alleen maar groter maakt.
BEDANKT ALLEMAAL, want zonder jullie gulle gaven hadden we dit echt niet kunnen doen. Contacten naar 2008 toe, werden ondertussen gemaakt. We willen er nu eindelijk ook eens op tijd bij zijn……..
Emmanuella en Miek of Miek en Emmanuella

EEN HERHALINGSOEFENING

Na een meer dan geslaagd tweede “sintfeest” bleek al vlug dat de mensen van Open Huis stonden te popelen om HUN sinterklaasfeest zelf in handen te nemen. Op 13 februari was het zover papieren, formulieren, voorbeeldbrieven, adressen en namen werden netjes doorgegeven.
Onze ukkepuk was plots volwassen geworden. En hoewel we best trots waren op dit feit …..deed het evengoed een beetje pijn om plots overbodig te zijn.
Miek en ik besloten om eens rond te kijken hoe het verder moest. Het liefst van al zouden we de Sint nog enkele jaren verder willen helpen daarna zal hij naar andere brave mensen moeten uitkijken.
Maar eerst, zoals jullie nu onderhand al wel weten, gingen we Antwerps zomeren met de vriendenploeg. Daar hebben we ook altijd wel onze handen mee vol.
Toen bleek plots dat we toch een dagje ouder werden….Dat waren we even uit het oog verloren. Het leek wel of we chronisch vermoeid waren. Het ging allemaal niet zo lekker en niet zo vlot, wij wilden wel, maar’t lichaam riep:”STOP!”. En het was luisteren of “kapot”.
Hier moest dus drastisch worden ingegrepen, deden we ook, rustig aan, met Nordic walking en aquagym...

In oktober,“ons” filmseizoen was al gestart, hadden we het over Sint Niklaas. Miek had zo één en ander in gedachte en ik had ook enkele organisaties die ik eens van nabij wou bekijken. Onze fysieke inspanningen waren dus toch niet nodeloos geweest. We gingen er, mentaal althans, stukken op vooruit.
Toen kwam Lilly op de proppen. Zomaar uit het niets kruiste zij ons pad. We hadden haar eerst niet gezien, het was ook zo donker die dag…

Emmanuella

TUSSENDOORTJE

VORIG JAAR DECEMBER 2007:
Komt er nog wat van?
Doen jullie nog iets dit jaar?
Gestopt met Sinterklaas?
Vooral deze laatste vraag leek mij een ietsie pietsie erover. De goedheilige man verslikte zich zowaar in zijn muntthee toen wij hem erover vertelden. Een samenwerkingsverdrag met Sinterklaas, dat zeg je niet zomaar op….
Emmanuella en Miek

TEN TITEL VAN INLICHTING

VOOR DE “ANCIENS” EN VOOR DE NIEUWELINGEN: de namen MARIA en MIEK worden door ondergetekende (ik dus, Emmanuella) door elkaar gebruikt. Het betreft hier wel degelijk maar één (1) en dezelfde persoon, nl. Maria (of Miek dus)
Just give us a smile…..

HOE PLAATS IK EEN REACTIE?

Je drukt in één van de artikels op reactie.
Een venster wordt geopend rechts zie je staan, "laat een reactie achter" daarin kun je schrijven.
Ga dan naar "kies een identiteit" :
-Google/Blogger (om een account te maken) NEGEER je.
-Open ID, NEGEER je.
-Naam/URL, klik je aan. Het gaat open en je ziet staan:
-Naam
-URL
plaats in "Naam" Je voor- of achternaam, of beiden. (vrije keuze)
-Anomiem, NEGEER je.
Klik op" reactie publiceren".
Groetjes en veel plezier ermee,
Emmanuella

AU GRAND SAINT NICOLAS…

Voilà, hier zijn we dan terug van weggeweest.
De habitués weten het wel wij zijn het duo dat de mindere toeristische plaatsen van Antwerpen afschuimt op zoek naar kinderen die ook rechten hebben, zoals daar misschien zou kunnen zijn, recht op een glimlach, een fijne dag en een pak. Liefst een pak van Sinterklaas.
Waarom? Daar kan ik geen verklaring voor geven buiten het feit dat je die misschien zult moeten zoeken in onze jeugdherinneringen.
Aan de nieuwelingen zeg ik:” hallo en kom erbij.” Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

In ons archief zul je in de toekomst heerlijk kunnen “dollen” in teksten en foto’s van vorige jaren. Veel “snuffelplezier”.
Nog wel even geduld want ik moet nog uitzoeken hoe het werkt. (Lees: Talitha even off-line en dus niet bereikbaar, maar dat komt wel in orde).
Emmanuella

HORS CATEGORIE

Wij komen nog uit de tijd van de griffel en de lei, het valt niet direct op, maar ’t is wel een feit. We proberen wel mee te gaan met onze tijd, iets waar we wonderwel tamelijk goed in slagen, al zeg ik het zelf, maar het loopt wel niet altijd van een leien dakje…Daarom dat we ook zo trots zijn dat we eindelijk terug een blog hebben kunnen opstarten. Ik kan jullie verzekeren dat wij, juist net geen, maar ’t is wel nipt, computeranalfabeten zijn.
Thanks to the lord for “skype” up in the sky… anders konden we nu gaan bedelen om onze telefoonschulden af t e betalen. Mijn dochter, Talitha, die in Frankrijk woont, weet wat ik bedoel. Dus beste lezers plaats nu dit adres onmiddellijk in jullie favorieten :

http://kiemma-sint.blogspot.com

Hierop kun je ons altijd bereiken, hierop kun je altijd reageren, hierop kom je alles te weten over het reilen en zeilen van KIEMMA.
Wij hopen dat onze problemen nu opgelost zijn, maar dat zullen we net zoals jullie moeten afwachten.

Ik tracht in elk geval om onze twee vorige blogs op deze site te krijgen, maar daar moet ik nog even op studeren, (lees: Talitha heeft nu verlof en zij heeft nu tijd om te proberen dit probleem voor ons op te lossen.) dus afwachten maar hoe wij hier gaan evolueren. We zijn er wat vroeger dan anders bij, dit jaar, maar dat heeft ook zo zijn redenen.
Emmanuella

OVER ONS

Rechts in dit blog zien jullie staan:"over mij", dat is een instelling van Blogspot en ik heb voorlopig nog niet kunnen uitzoeken hoe ik dit kan aanpassen. Maar laat mij duidelijk zijn, KIEMMA, gaat over ons, en daarmee bedoel ik Miek en mezelf en de kinderen waar we voor opkomen.
EMMANUELLA