Miek huppelde vandaag heel de dag door van magazijn naar magazijn juist maar even kijken, want ik was wat vergeten of zij kwam wat te kort. Ik snak naar adem alleen al van te horen waar ze weer zit want iedere keer dat de telefoon ging was ze wel ergens behalve thuis. De buttonmachine was ze bijna vergeten een rush tegen de tijd werd het, een thriller is er niets tegen.
Ik vraag me af wat “Meneer Cleerbout van deze jaarlijks terugkerende toestanden denkt.
Grapje Herman, moet ook kunnen, nietwaar?
Enkele bedankingen gaan, of ik het wil of niet, te laat aankomen. Ik leg er mij maar bij neer, opwinden is niet goed voor mijn ck’s. Mijn man waakt daar angstvallig over en vanuit Frankrijk krijg ik mails die mij eraan herinneren…
“Overmorgenavond” is het weer voorbij en staan we ervan te kijken, ook een jaarlijks terugkerend fenomeen, waar wij ons zorgen over maakten, maar tja dat duurt dus nog even voor we zover zijn.
Emmanuella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten